30 december: Luang Prabang
Luang Prabang blijkt bij daglicht een sfeervolle oude stad, die helaas barst van de toeristen. Daardoor laat deze vrouw zich de kaas niet van het brood eten...
In Luang Prabang merk je wel duidelijk, in tegenstelling tot Cambodja, dat men beseft dat je het vuilnis niet zomaar langs de kant van de weg moet mikken. Dagelijks komt de vuilniswagen langs.
Langs de Mekongrivier zie je overal deze grappige vuilnisbakken staan. Waarvan ze gemaakt zijn? Scroll maar naar beneden voor het goede antwoord.
Nee, ze zijn niet van steen, ook niet van hout, maar van... oude autobanden... ook het onderstel en de deksel!
31 december: Luang Prabang
Het is bewolkt vandaag en het is koud. We schatten zo'n 15-18 °C overdag. Maar ja, het boottochtje is al besproken. Op naar de Pak Ou grotten, vijfentwintig kilometer oftewel twee uur varen stroomopwaarts, richting de bergen.
Nee, niet met één van deze, maar met de slowboat.
Gelukkig is er een stop na een uur ingepland, een bezoekje aan het o zo toeristische dorp waar de locals Lao whiskey stoken. Na te hebben afgemeerd eerst maar eens bibberend genieten van het uitzicht
en van het leven in het dorp.
De oude vrouwtjes met hun tingeltangels zien er innemend uit.
Na nog een uurtje stroomopwaarts tegen de wind in pruttelen zien we eindelijk de ingang van de grot liggen. We zijn niet alleen...
Uiteraard is het weer betalen geblazen, tienduizend kip dit keer. Dat lijkt heel wat, maar het valt mee, dertienduizend kip is één euro. Er zijn twee grotten. Binnenin de eerste grot staan ontelbaar veel grote en kleine Boeddha's.
Na een fikse klim komen we hijgend boven bij de tweede grot. Deze is zo diep dat je een zaklampje nodig hebt om iets te zien. De zaklampjes zijn natuurlijk te huur bij de monumentale ingang. Ze staan op het krukje.
Het was een leuke tocht maar we zijn blij als we weer "thuis" in ons hotel zijn waar de temperatuur binnen een stuk aangenamer is dan buiten.
Uiteraard wordt in Luang Prabang ook oud en nieuw gevierd, er zijn veel feesten in de stad. Hoezeer we ook ons hebben voorgenomen om in ieder geval te gaan kijken, het lukt ons niet. Het "even liggen en tegen twaalf de stad ingaan" wordt ronken door al het lawaai heen.
