27 december: Pakse
De accomodatie die er bij aankomst gisteren leuk uit ziet valt in tweede instantie behoorlijk tegen. Het is allemaal wat basic, ook het eten. Bovendien heeft Peet de gisterenmiddag onderweg een typisch Laotiaans gerecht (laap) geprobeerd en voor straf kan hij de halve nacht op het toilet doorbrengen. Daarom bellen we vanochtend meneer To op met het verzoek ons hier zsm weg te halen en naar Pakse te brengen, een dag eerder dan gepland. De rit naar Pakse is met al die buikkrampen niet echt fijn te noemen.
In Pakse zelf is niet veel te beleven. We blijven één nacht in het Champasak Palace Hotel, een voormalig paleis. Het ziet er van de buitenkant mooi uit, van binnen is het wat "run down", zoals overigens veel hotels hier. Onderhoud plegen hebben ze nog nooit van gehoord.
28 december: Vientiane
Na heerlijk te hebben geslapen moeten we al om half zes opstaan. We gaan met het vliegtuig naar de hoofdstad Vientiane. Oorspronkelijk zouden we morgen pas naar Vientiane vliegen. We hebben het ticket kunnen wijzigen zodat we de dag die we op het Bolaven plateau hebben misgelopen in Vientiane kunnen doorbrengen.
Op Pakse airport is het een drukte van belang, er landen maar liefst twee toestellen per dag! Er hebben zich zo'n twintig man verzameld voor de vlucht, dus geen ellenlange rijen bij de incheckbalies... Het toestel, een ATR-72, landt gewoon voor de deur.
Na een voorspoedige vlucht komen we aan in Vientiane. Daar checken we in bij ons hotel, Le Parasol Blanc. Ondertussen is het alweer warm geworden...
In de middag brengen we een bezoek aan de oudste nog intact zijnde tempel van Vientiane, de Wat Si Saket. De Sim van de tempel is omgeven door een galerij met duizenden grote en kleine Boeddhabeelden. De kleintjes staan in de nissen. Mar voelt zich weer erg verwend door zoveel Boeddhabeelden.
Het complex is ongeveer twee eeuwen oud en dat is te zien. Zo zien de tempel en de galerij er van buiten uit.
Na het tempelbezoek houden we het voor gezien voor vandaag. Het zwembad in Le Parasol Blanc lonkt...
29 december: Vientiane
De ochtend en begin van de middag besteden we in Vientiane. Lekker slenteren, lunchen en rond het zwembad hangen.
Om half vier staat de taxi naar het vliegveld voor het hotel. Het gedienstige personeel heeft onze koffers al van ons overgenomen en we stappen in. Na een ritje van een kwartier in een oude brik komen we aan op Wattay airport. We stappen uit, openen de kofferbak en... Niets, geen koffers.
We proberen de chauffeur duidelijk te maken dat ie als de bliksem terug moet naar het hotel, maar dat valt niet mee als je geen Lao spreekt. Na een eeuwigheid verdwijnt hij en komt een half uur later terug MET de koffers, pffff. We hebben nog vijfendertig minuten voor het toestel vertrekt, nog maar net op tijd.
De opluchting is van korte duur. Bij het boarden blijkt pas dat we niet mee mogen. Zonder iets te hebben verteld heeft Lao Airlines onze plaatsen weggegeven aan anderen en ons op de volgende vlucht gezet. Die vlucht staat een uurtje later gepland, dat valt dus nog wel mee.
De passagiers wachten in de hal en de crew zit gehurkt voor het vliegtuig. Er gebeurt verder helemaal niets, de piloot komt niet opdagen. Vijfenveertig minuten na de geplande vertrektijd, komt een man op zijn dooie gemak aanwandelen. Hij loopt dwars door de vertrekhal langs alle passagiers op het toestel af, geeft een zwieper aan een propeller en gebaart aan de crew dat het spel kan beginnen.
We komen in Luang Prabang aan als het al donker is en kunnen direct door naar ons hotel, het Meuangluang.
