26 december: Bolaven plateau
Vroeg in de ochtend staat meneer To, onze gids, al op de stoep. Het is heerlijk koel, zoals meestal in de ochtend. Na het ontbijt steken we met een bootje de rivier over. Op de andere oever staat het minibusje van meneer To te wachten met zijn chauffeur. We rijden anderhalf uur en moeten dan weer de Mekong oversteken, dit keer met een pontje.
Vanaf hier is het nog tien kilometer rijden door Champasak naar Vat Phou. Vat Phou is een meer dan duizend jaar oude Khmer tempel en is in 2001 benoemd tot werelderfgoed. Het complex heeft wel wat weg van Angkor Wat in Cambodja, maar dan kleiner. De tempel ligt tegen een heuvel aan.
Onderweg naar de tempel kom je zijn twee paleizen tegen. Vanaf de toegangsweg gezien links het zuidelijk paleis voor de vrouwen, rechts het noordelijk paleis voor de mannen. Dit is die van de mannen.
Daarna loopt het pad omhoog naar de tempel, omringd door frangipani bomen, die in bloei staan. Hoewel de frangipani oorspronkelijk uit centraal Amerika komt is deze ondersoort de nationale bloem van Laos. Hij heet hier Dok Champa..
In de Sim, het heiligste gedeelte, staat uiteraard weer een mooie Boeddha.
Overal ruik je de wierook. Er wordt wat af geofferd.
Na een uur of twee gaan we verder, op weg naar het Bolaven plateau. De naam komt van een etnische groep uit deze regio, de Laven. We stoppen bij een Frans overblijfsel, een koffieplantage. Ze verbouwen hier arabica en robusta koffie. Marianne poseert bij de arabica met meneer To.
Aan het eind van de dag komen we bij ons verblijf voor de komende twee dagen aan, het Tad Fane resort. Het ziet er mooi uit en ligt midden in de natuur.
