10 Februari: naar Kunjani
Het is een ochtend waarbij we van hot naar her vliegen. Eerst ontbijten we en gaan dan naar de massagesalon. Die blijkt gesloten te zijn ondanks de afspraak die Peet heeft om 9.30 uur. Onverrichterzake terug naar de kamer, de koffers gepakt en ingeladen. Dan een klein stukje rijden naar Kunjani, ons volgende onderkomen. Althans, dat is de bedoeling.
Het blijkt dat er geen publieke weg is tussen Clos Malverne en Kunjani. Google denkt van wel en navigeert ons tot aan een hek. Achter het hek is een privé weg en we missen de benodigde afstandsbediening om het hek te openen. We hebben mazzel. Terwijl we aan het bedenken zijn wat nu te doen stopt een vriendelijke Zuid Afrikaan naast ons. Hij snapt de verwarring en legt uit dat omrijden zo'n veertig minuten kost. Bereidwillig doet hij daarna het hek voor ons open. We bedanken hem uitbundig.
Eenmaal bij Kunjani is het nog te vroeg om in te checken in onze cottage. Geen probleem, we hebben om twaalf uur afgesproken voor de tweede poging van de ice-wine pairing in Clos Malverne. De eigenaresse van Kunjani heeft gelukkig ook een afstandsbediening voor het hek en leent die uit aan ons zodat we via de korte weg terug kunnen. De tweede poging van de pairing is veel beter en leuker dan de eerste poging. We doen er een klein uur over, alles op het dooie gemak.
Eenmaal terug in Kunjani kunnen we wel in onze cottage. We hebben een heerlijk terras en er is een piepklein zwembadje er vlak naast.
De middag besteden we met lummelen en zo tegen een uur of half vijf besluiten we om naar een winkelcentrum te gaan om wat te eten in te kopen. Dat blijkt een hachelijke onderneming. We rijden onszelf volkomen vast in de middagspits van Stellenbosch. Op de terugweg nemen we ook nog eens de verkeerde afslag en zitten opeens op de snelweg naar Kaapstad en rijden ons ook daar vast.
Pas na anderhalf 1,5 uur zijn we terug in de cottage. Met wat eetbaars, dat dan weer wel. Het wordt quiche met sla en de laatste fles Clos Malverne wijn. 's Avonds kijken we na lange tijd weer eens Netflix.
11 Februari: Kirstenbosch & Babel
We wachten tot de ergste ochtendspits voorbij is voor we naar de Kirstenbosch Botanical Gardens in Kaapstad gaan. Het gaat vlot, we doen er maar vijftig minuten over. Kirstenbosch staat op alle todo lijstjes van Kaapstad maar het is er bij ons nooit van gekomen. De entree is voor buitenlanders twee en een half keer de prijs die de Zuid Afrikanen betalen. Peet moppert wat over discriminatie en verdomd het werkt, we krijgen de kaartjes voor de lokale prijs.
De prachtige tuinen zijn gelegen aan de voet van de al even indrukwekkende Tafelberg.
De tuinen van Kirstenbosch zitten barstensvol vogels. De mooiste vinden wij de kolibrieachtige oranjeborsthoningzuiger die in het Afrikaans naar de naam Oranjeborssuikerbekkie luistert. Ze doen zich tegoed aan de nectar van bijna uitgebloeide agapanthus.
In de tuin is ook een hangbrug (canopy) gemaakt over de boomtoppen. In het Afrikaans wordt die aangeduid met boomslang. Mooi plekje om foto's te maken.
Tot slot nog een mooi bloemetje, Hoe die heet? Poederkwast.
Als we terugkomen in de cottage blijken we buren te hebben die een braai aan het aansteken zijn met te nat hout. Mede daarom gaan we maar wat vroeger naar het Babel restaurant waar we maanden van tevoren een tafeltje hebben gereserveerd. Babel is het bekendste culinaire restaurant in de wijde omtrek en zeer populair.
We hebben er ooit geluncht en zijn erg benieuwd naar het diner. Het restaurant ligt op een schitterend wijncomplex en bijna alle groenten en kruiden komen uit eigen tuin. Als we gaan zitten zien we tot onze schrik een jazzgitarist en een saxofonist uit onze ooghoek. Laat er nou net elke vrijdag live muziek zijn...
We kunnen kiezen tussen en 2- of 3-gangenmenu. Voor de zekerheid kiezen we voor het eerste. Voor het voorgerecht komt er brood met een schaal vers fruit uit eigen tuin.
Dan een groene salade voor Peet
en een gele salade voor Mar
Als hoofdgerecht voor beiden beef met bietjes erbij
Het ziet er allemaal goed uit maar helaas is het het toch niet helemaal. De beef gaat terug naar de keuken en de nieuwe is beter maar niet super. Kortom, wij vinden Babel ietwat overgewaardeerd. Om maar te zwijgen over de geluiden die de toeteraar en de pingelaar maken tijdens het eten.
We besluiten de avond weer met een Netflixje.
