11 Januari: die hel

Na ons vertrek uit Prince Albert rijden we de voorlopige laatste paar kilometers op een asfaltweg. Al snel zijn we bij het begin van de Swartbergpas. Die hebben we in 2005 ook gereden en we vergapen ons ook nu weer aan de schitterende omgeving waar deze pas zich doorheen slingert. Het begint zo.

 

Op de top van de pas, de Teeberg, zetten we de auto even langs de kant.

 

We rijden door tot halverwege de Swartbergpas waar een afslag is naar de Gamkaskloof, beter bekend als "die hel". Laat je niet verleiden door het understatement op het bordje. Achteraf gezien zouden we er zeer bijzonder gevaarlijk van maken, maar op het moment van de foto zijn we nog onwetend over wat er voor ons ligt.

 

De "weg" is ronduit een verschrikking. Een en al keien en soms zijn er gedeeltes weggespoeld. Op plaatsen is het zo smal dat je bidt geen tegenligger tegen te komen. Na de eerste zes kilometer wordt het iets minder slecht. Zo ongeveer op kilometer twaalf komen we oom Koos se klip tegen en stoppen daar.

 

Die kant moeten we op, nog een dikke vijfentwintig kilometer te gaan.

 

De rit wordt allengs minder vlak maar ook fraaier.

 

De laatste vijf-zes kilometer is de weg steil, smal en vol met haarspeldbochten. Het zweet staat ons nu echt in de handen. We denken er niet aan om foto's te nemen, welnee, we moeten proberen heelhuids in de kloof aan te komen.

Compleet bekaf komen we na bijna drieënhalf uur aan bij Fonteinplaas. Marinette, de eigenaresse, wacht ons daar op en begint onmiddellijk allerlei verschrikkelijke verhalen te vertellen. De rivier verderop is buiten zijn oevers getreden en diverse mensen zitten daar nu vast, ook vrienden van haar. Een paar waaghalzen hebben geprobeerd met hun Jeep de rivier over te steken zijn op drift geraakt en vast komen te zitten op een rotsblok. Die moesten eruit getakeld worden.

Maar...elk nadeel heb ze voordeel. We krijgen het beste huisje (die kliphuis) dat gereserveerd was door de vrienden, maar ja, die zitten elders vast.

 

Het uitzicht vanuit het slaapkamerraam.

 

En zo ziet ons onderkomen van vannacht er van binnen uit. Basic, geen elektriciteit, maar knus.

 

Het diner wordt door de dochter van Marinette naar ons huisje gebracht. Net als gisteren lamsvlees, nu in de vorm van koteletten.  

Klik hier voor het vervolg, terug naar de hemel

 

 

 

 

over ons & contact  cookies & privacy  bijgewerkt 14-09-2024