12 Januari: uit die hel
Tegen negen uur nemen we afschied van Marinette en stappen met toch wel enigszins knikkende knieën de auto in. Het slingerende, smalle, rotsige pad uit de vallei omhoog herinneren we ons maar al te goed van gisteren. Beiden hopen dat er zo vroeg op de dag geen tegenliggers op dat stuk krijgen. Zo ja, dan moet altijd degene die stijgt voorrang geven en dus achteruit terug tot er een passeerplek is. En dat zijn wij dan.
Af en toe stoppen we voor een foto, gisteren kwam het er niet van.
Halverwege zet Peet de auto aan de kant. Mar is kotsmisselijk en duizelig van het gedraai en de nabijheid van de afgrond.
Na de top te hebben bereikt zakt de adrenaline wat en slaken we een zucht van verlichting. We hebben nog wel een behoorlijk stuk voor de boeg.
De eerste tegenliggers komen we gelukkig pas tegen na het "enge" stuk. Sommigen in een 4x4 maar ook net zoveel zijn er op de motor. De eerste 4x4 die we tegenkomen staat keurig aan de kant te wachten om ons door te laten. Op de foto is hij bijna op de top. Volg de weg en je ziet een piepklein wit stipje.
Wij gaan de andere kant op.
Zo af en toe maken we de onderkant van de auto even stofvrij.
Wat er op de heenweg ook niet van is gekomen is foto's maken van de protea's langs de kant van de weg. Bij deze.
En zo komen we tegen een uur of twaalf weer in Prince Albert aan. Te vroeg om al een lodge te zoeken en dus besluiten we na een bak koffie om verder te rijden naar Beaufort west, ongeveer 155 kilometer verderop. Er is nog een andere weg daar naar toe die 30 kilometer korter is. We vragen het na bij de pompbediende en die verteld ons dat dat een "untarred road" is. Laat maar zeggen we tegen elkaar.
Onderweg besluiten we om toch naar een bekend adres te gaan in Beaufort West, Lemoenfontein. En nee, daar krijgen we bepaald geen spijt van. We hebben geen enkele moeite om ons onder te dompelen in luxe. Dit voelt als de hemel na de hel. En dat de oprijlaan een 5 kilometer lange dirtroad is, ach dat nemen we op de koop toe.
's Avonds wacht ons een driegangen diner op het terras. Het uitzicht mag er zijn, je kunt kilometers ver over de Karoo uitkijken.
