7 Oktober: Wellington
We volgen de R44. Die gaat langs de kust richting Gordon's Bay. We stoppen nog even in Hermanus, de beroemde walvisplaats, maar er zijn geen van onze grote vrienden meer te zien in de oceaan. Het stuk tussen Pringlebaai en Gordonsbaai is erg mooi. De weg is daar uit de rotsen gehakt en de uitzichten over de oceaan zijn schitterend.
Na Gordonsbaai gaan we richting Botrivier. Als we daar aankomen blijkt de B&B die we op het oog hebben vol te zijn. Dus maar een andere uit de Greenwood guide gehaald en voor de zekerheid gebeld. De oude Wellington Estate heeft nog wel plaats. De R45 naar Wellington loopt door de Franschhoekpas en het plaatsje Franschhoek. We komen rond een uur of half drie in Wellington aan. De oude Wellington blijkt gehuisvest in een fraai oud, in Kaaps-Hollandse stijl gebouwd, huis.
Het Oude Wellington is gebouwd in 1795.
Het zwembad is omringd door een mooie, groene tuin.
Vanuit onze kamer kijken we uit over de velden. Voor het badkamerraam staat een grote oude eik. Een grijze eekhoorn zit er op zijn gemak een eikeltje te eten.
Op het estate zijn nog veel meer dieren. Om de een of andere reden houden ze hier ook een aantal alpaca's. Die zien er grappig uit.
8 Oktober: Riebeek Kasteel
Was het gisteren nog heerlijk weer en konden we nog een uurtje aan het zwembad liggen, vandaag is het goed mis. Peet heeft niet al te best geslapen vanwege de maaltijd. De tonijn was kennelijk niet helemaal kosjer.
We besluiten om, ondanks het slechte weer, toch maar via de Bain's kloof pas naar Ceres in het noorden te gaan. De pas is spectaculair! Jammer van de regen, je ziet minder dan normaal.
In Ceres drinken we een bak koffie bij de plaatselijke Wimpy en doen wat boodschappen. Ook daar wordt het niet droog. Dan maar weer verder naar Tulbagh. Daar fotograferen we snel de oude drostdy, bouwjaar 1804 om vervolgens snel weer in de auto kruipen, brrrr.
Als we uiteindelijk in Riebeek Kasteel aankomen is het droog, maar bewolkt. Omdat het zondagmiddag is is het er uitgestorven. Iedereen zit ergens aan de lunch en zie maar eens accommodatie te vinden. Na anderhalf uur en vele vruchteloze pogingen komen we uit in een wat vreemd aandoende self catering cottage, Morewag genaamd, vlak bij het dorpsplein.
Daarna begint de zoektocht naar een restaurant dat op zondagavond open is. Ook dat valt niet mee, in heel Riebeek Kasteel, Riebeek Wes en Hermon is er maar één gelegenheid open, het Royal Hotel. Het is dan wel een prijzig hotel, de prijzen in het bijbehorende restaurant vallen erg mee. Alleen weet helaas kennelijk niemand het Royal te vinden, we zijn de enige gasten. Het eten is top!
In een gidsje lezen we hoe Riebeek Kasteel aan zijn naam is gekomen. In 1661 stuurde Jan van Riebeeck een expeditie uit in opdracht van de V.O.C. om goud te gaan zoeken in Monomotapa. Monomotapa ligt in ten noorden van Kaapstad, zie deze handgetekende kaart uit 1683. Eronder wonen, volgens de kaart, caffers...
Op de kaart die de expeditie in handen had begon Monomotapa waar nu Riebeek Kasteel ligt. Voordat de expeditie in de vallei aankwam waar het goud moest liggen moesten ze een eenzame berg over. De berg heeft de vorm van een kasteel, de expeditie was uitgezonden door van Riebeeck, vandaar de naam Riebeek Kasteel. Hieronder staat de kasteelberg.
Nodeloos te zeggen dat er geen goud werd gevonden. De kaart bleek getekend te zijn door iemand die nog nooit in Afrika was geweest...
