9 Oktober: Klapmuts
Voor we weer op pad gaan wordt ons nog gevraagd of we interesse hebben in pollepels. Nee dus, al zijn ze wel mooi groot en stevig.
Om half elf hakken we de knoop door. We gaan toch maar niet lunchen bij Julien in zijn restaurant Kasteelberg place waar we het jaar ervoor zo heerlijk hebben gegeten. We zitten nog bommie vol van het ontbijt in het Royal Hotel. We pakken de koffers en verlaten Riebeek Kasteel.
We rijden eerst naar Franschhoek. Toen we een paar dagen terug er door heen reden op weg naar Wellington leek het ons een aardig stadje. De plaats heeft leuke oude gebouwen, maar is wel erg toeristisch. Busladingen toeristen worden er gedropt en het puilt er uit van de galeries. Beetje arty farty.
We brengen een kort bezoek aan de Nederduitse gereformeerde kerk, mooi van buiten, erg sober van binnen. Je kan zo zien dat het geen feestvierders zijn...
Om een uur of één houden we het voor gezien in Franschoek en rijden naar Klapmuts, een plaats tussen Stellenbosch en Paarl. Daar hebben we gereserveerd in de Natte Valleij. Dit is wederom een lot uit de loterij.
Het landgoed is gesticht door de familie Milner in het begin van de achttiende eeuw. Het is in de loop van de eeuwen een paar maal van eigenaar gewisseld en sinds 1969 weer in handen van de Milners die met al haar familiestukken uit Engeland is geëmigreerd naar Zuid-Afrika. Lord Mordaunt Milner heeft in de achttiende eeuw nog in het House of Lords gezeten voor Yorkshire. Oude adel dus, "experience a bygone era" staat op hun website...
Tot voor een paar jaar werden hier renpaarden gefokt. Nu gebeurt er niet al te veel meer. Zoon Alexander is bezig een winery op te zetten. Charles en Charlene zijn nog geen zestig maar komen echt uit een andere tijd. Beetje à la prins Charles en Camilla. Alles is "jolly good" en "old chap" zullen we maar zeggen.
Het manor house.
Wij krijgen deze "vineyard cottage" uit 1714. Drie slaapkamers, twee badkamers, living, eetkamer en uitzicht op de wijngaard die achter de cottage ligt. Alles self catering, maar ze verzorgen met alle plezier het ontbijt voor ons in de manor. We voelen ons echt de koning te rijk!
De Natte Valleij is een prachtig landgoed waarop de hele familie woont en bij die mooie huizen hoort natuurlijk ook een prachtig aangelegde tuin. Mar lijkt zoiets ook wel wat.
Binnen in de manor staat, hangt en ligt voor miljoenen aan antiek en schilderijen. Net als bij Charles en Charlene zit er ook een beetje de mot in de perzen op de vloer. De hele familie is geportretteerd en hangt aan de muren. De reiskist van Frederick uit 1653 staat in het manor house en natuurlijk ook de bank die gemaakt is "when the twins were born" in 1686 (!).
10 Oktober, Klapmuts
Boven de ontbijttafel hangt een kaart van Afrika uit 1683 gemaakt voor "Charles, earl of Peterborow", de over-over-over-over grootvader van Charles. Peet is er verrukt van en met de welwillende hulp van Charles wordt het stokoude ding naar buiten gesleept voor een foto.
Overigens heette Senegal toen nog Negroland. Ten zuiden van Etiopia staat op de kaart vermeld: "this country is wholly unknown to the Europeans". En Algerije? Barbaria zal je bedoelen!
Ook de buren van de Natte Valleij zijn niet echt arm te noemen. Ze zijn de eigenaren van de Wiesenhof, een private game reserve van zo'n zeshonderd hectare, inclusief een eigen berg. Als gasten van de buurman hebben we gratis toegang en op vijftig meter van onze cottage is een hek waardoor we in een wereld van rust en stilte stappen. Er is een hoger gelegen meer wat maar vijf minuten lopen is.
We besluiten om twee nachten op het landgoed door te brengen en gaan in de middag onze eerste wandeling in de Wiesenhof maken. Er loopt alleen maar ongevaarlijk wild rond, we zien o.a. springbokken, wildebeesten, elanden en zebra's. De zebra's zijn nog het minst schuw en doen een spelletje vier op een rij met ons.
Ze laten ons tot op dertig meter naderen, maar gaan er dan toch erg rap vandoor.
We lopen verder en struikelen bijna over een kadaver van een wildebeest. Ook dat is de natuur.
Bijna thuis van het eind lopen komen we de eigenaren tegen. Dit is ook een excentriek stel. De eigenaresse babbelt aan een stuk door en excuseert zich voor de kleding van haar man. Er zitten gaatjes in zijn broek, maar ja "he is building a helicopter at the moment". We snappen dat je dan niet je nette kleren aandoet...
We vermaken ons uitstekend op de Natte Valleij. De eerste avond gaan we in Stellenbosch eten, in de Fishmonger. Voor de tweede avond halen we wat sosaties en bobotie om op te warmen in de cottage met wat salade erbij. Dat we het eten van tevoren al in huis hebben gehaald is maar goed ook. Laat in de middag zijn we de berg op gegaan en tegen zes uur hijgend boven gekomen. We moeten daarna bijna rennen naar beneden om voor het donker terug te zijn, want op de berg slapen lijkt ons maar niks.
Bovenop de berg kan je naar twee kanten kijken, richting Kaapstad met de Tafelberg op de achtergrond
en richting Simonsberg, genoemd naar de stichter van Stellenbosch, goeverneur Simon van der Stel, die nog geklaverjast moet hebben met (opa) Jan van Riebeeck...
