15 Februari: Dibulla
Het is tijd om weer eens wat te gaan zien en doen. Zo'n vijfentachtig kilometer oostwaarts is een lodge in het plaatsje La Punta de los Remedios, pal aan een lagune. Die leek ons aanvankelijk wel wat, maar is later afgevallen omdat we besloten hebben in het Villa Maria Tayrona te blijven.
Halverwege is de "badplaats" Palomino. Ook dit plaatsje stond op de lijst en is afgevallen. Het leek ons een beetje te toeristisch, vandaar. Als we in Palomino aankomen willen we direct weer gillend weg. Helemaal niks voor ons, één groot hippieachtig gebeuren. De rust en de natuur is ver te zoeken. Jammer, het strand zal ooit mooi geweest zijn. Van een afstandje lijkt het nog wel wat maar toch blij dat we hier niks hebben geboekt...
We rijden snel door naar La Punta de los Remedios. Het plaatsje zelf is, in tegenstelling tot waar we net vandaan komen, nog authentiek. Er is geen toerist te bekennen behalve wij. De vissers zijn druk met repareren van de netten.
Hier zijn het strand en de zee nog van de locale bevolking.
Vlak buiten het dorp komen we langs de hangplek van de gieren. Ze spelen "gier op een rij" en eentje mag niet meedoen...
De laatste anderhalve kilometer naar de lodge waar we toch wel benieuwd naar
zijn is voor ons
karretje niet te doen. We rijden ons bijna vast in het zand. Zin om te lopen in de bloedhitte hebben we ook niet, dus
draaien we om zonder de lodge te hebben bekeken.
Terug in La Punta parkeren we de auto op het dorpsplein en
schieten daar plaatjes van het kerkje,
het megalomane podium aan zee en
de zoon die het ouderlijk huis maar niet wil verlaten.
De weg terug voert langs Dibulla waar we gaan lunchen op een terras pal aan zee. We zijn de enige klanten maar toch duurt het drie kwartier eer er iets te eten op tafel staat. Heerlijke vis met kokosrijst, dat dan weer wel. Met zo'n uitzicht valt het wachten niet al te zwaar.
Klokslag drie uur liggen we weer bij het zwembad van Villa Maria. Vermoeiend zo'n dagtrip...
