6 Oktober: Mesa Verde
Na een week verlaten we Utah en rijden we Colorado binnen. Net over de grens met Colorado ligt het dorpje Dove Creek. We hebben trek in een lekkere bak koffie en niet dat Amerikaanse afwaswater wat ze hier schenken. We zijn al een paar dorpen doorgereden onderweg. Ook in Dove Creek lijkt niemand een fatsoenlijke bak te schenken. Opeens zien we dit voormalige benzinestation uit de vijftiger jaren en wat staat er op het bord? Jawel! Oma staat achter de toog taarten te bakken en schenkt ook nog een heerlijke bak echte koffie.
Een uur later rijden we Cortez binnen, waar we via internet gisteravond een Days Inn gereserveerd hebben. We kunnen gelukkig vroeg inchecken. Nog voor twaalf uur zijn we op pad naar Mesa Verde National Park, dat op de weg tussen Cortez en Durango ligt. Het is stralend weer, maar op deze hoogte, 1850 meter, aardig fris. In de verte liggen de besneeuwde toppen van de Rocky Mountains.
Mesa Verde staat bekend om de pueblocultuur, ook wel Anasazi genoemd. De voormalige bewoners bouwden vroeger, meer dan duizend jaar geleden, rotswoningen in de canyons.
De eerste woningen die we bezoeken liggen in de Chapin Mesa. Dit zijn beelden van het spruce tree house. De huisjes zijn te bereiken via een pad vanaf het museum dat dertig meter naar beneden gaat.
Naar boven is het hijgen in de ijle lucht. Daar aangekomen ziet Mar voor het museum deze griezel lopen, een vogelspin... brrrr
Gelukkig zijn er ook minder enge dieren hier te vinden. Dit muildierhert bijvoorbeeld.
Verderop in het park zien we nog veel meer rotswoningen o.a. het square tower house, bestaande uit vier verdiepingen.
Aan het eind van de middag gaan we terug naar het motel. Voor de verandering eten we een keer Chinees. Best wel lekker ter afwisseling!
