20 Oktober: Ponta do Ouro
Na een ontbijt met wentelteefjes (mwah) nemen we afscheid van Viv en Ray en gaan we op weg naar Mozambique. De grensplaats, Farazela, ligt slechts vijftien kilometer verderop. We hebben mazzel, het is niet druk. In een minuut of twintig worstelen we ons door de Mozambikaanse bureaucratie. De aangekondigde prijsverhoging van de visa (van twintig euro naar vijftig euro) is hier nog niet doorgevoerd. Dat scheelt weer.
Na de grens is er nog vijftig meter asfalt en dan duiken we de zandbak in richting Ponta do Ouro. Zonder 4x4 heb je hier niets te zoeken, de "weg" is volledig kapot gereden. We doen een dik half uur over vijftien kilometer naar Ponta do Ouro. Dat beloofd wat voor de weg naar Maputo...
Na enig zoekwerk belanden we bij
Coco Cabanas. Op de foto ziet ons appartement er nog best aardig uit,
maar het is hier echt vergane glorie.
Alle huisjes zijn
hier knal oranje geverfd.
We installeren ons in de lodge en gaan daarna het dorp in. Deze jongen kijkt naar de kerk en lijkt te peinzen of hij de dienst zal gaan bijwonen...
Ze houden hier wel van oranje, hebben die kleur vast groot ingekocht. Zelfs dit rijdende colablikje annex foodtruck moest er aan geloven.
Er zijn veel handwerkslieden in het dorp en hun ateliers zijn gewoon in de open lucht. Deze maakt bedden met de hand. Voor in het "woodenhous" met seaview wat te koop is?
De avond valt hier vroeg, rond zes uur is het donker. Voor de avond invalt kijken we nog even naar een voetbalwedstrijdje vanaf het terras van Planet Scuba.
21 Oktober: Ponta do Ouro
We slapen bar slecht. Het is warm onder de klamboe en er staat ontzettend veel wind. Tel daar bij op luide muziek, kraaiende hanen, zoemende muggen en ander rumoer. Peet heeft dan ook weinig trek om om zes uur het bed uit te komen om in de woeste zee te duiken. Hij stelt het uit tot de volgende duiklocatie, Tofo, waar het een stuk rustiger is.
We doen alles op het dooie gemak vandaag. Tegen elf uur zit het ontbijt er op. Gepocheerde eieren met een tomaten-ui prutje (chacalacalak) op een getoast broodje. Heerlijk. Daarna lopen we voor de verandering het dorp in. Het is hier bepaald geen Almelo, er is genoeg te doen.
Bij de markt komen we de trotse eigenaren van deze zelfbouw bolide tegen. Op afstand te besturen en geheel vervaardigd van gerecyclede materialen.
Kijk eens op detailfoto hoe ingenieus de constructie is.
Het waait te hard om op het strand te lopen, laat staan te liggen. We vermaken ons verder vandaag met koffiedrinken, internet, lunchen, lezen en voorbereiden op de tocht naar Maputo morgen.
