17 November: Stone Town
Vandaag gaan we samen met Bart en Regine, een Belgisch stel dat we hier hebben ontmoet, een half dagje Stone Town doen. Stone Town is werelderfgoed, dus dat belooft wat. We vertrekken om acht uur in de ochtend vanaf het resort. De reserveband die we gisteren om de auto hebben gegooid omdat de achterband langzaam maar zeker leeg liep staat gelukkig nog vol lucht. Het is een klein uurtje rijden naar de stad.
De bevolking van Zanzibar is voor vijfennegentig procent moslim. Eeuwenlang heersten de Arabische sultans over het eiland. Ze bekostigden hun paleizen met de slaven- en kruidenhandel. De bijnaam van Zanzibar is dan ook Spice Island.
Het is vandaag een nationale feestdag voor de moslims, Eid al Adha, het offerfeest. Het einde van de Hadj, de jaarlijkse pelgrimage naar Mekka, wordt gevierd en dat betekent dat we in Stone Town veel mensen op zijn zondags gekleed tegenkomen.
We parkeren de auto vlak bij de haven en drinken daar een bakkie koffie (met kaneel) in het prachtig gerestaureerde Tembo hotel.
Daarna duiken we de kasbah in. Het is een wirwar van smalle steegjes en opeens zijn wij de bezienswaardigheid.
Overal zie je Arabische deuren met fijn houtsnijwerk.
Of soms idioot gevormde huisjes.
Veel kinderen zijn voor de feestdag opgemaakt met kool rond de ogen.
Zomaar een doorkijkje.
De binnenstad van Stone Town staat op de werelderfgoed lijst. Met name de slave chamber is één van de bezienswaardigheden. Stone Town heeft de twijfelachtige eer één van de grootste slavenmarkten ter wereld te hebben gehuisvest. De slavenmarkt hier is de laatste die bij de afschaffing van de slavernij in 1873 is gesloten. Het is een gruwelijk idee dat hier mensen stonden te wachten in de brandende zon totdat ze verkocht werden aan hun nieuwe eigenaar.
Een van internet geleende foto van het slavenmonument in Stone Town.
Een glaasje rietsuikersap tegen de dorst?
We zijn op weg naar de moskee, maar zie hem maar eens te vinden in de wirwar van steegjes. De minaret zien we boven de daken uitsteken en dus moet het die kant op zijn.
Nog een bezienswaardigheid, het oude fort.
Na een uur of twee in de bloedhitte te hebben gelopen rusten we wat uit in de Forodhani gardens aan de kust. Ook de vrouwen die het parkje schoonvegen nemen even het gemak ervan.
De meeste vrouwen willen niet graag op de foto. Als je niet wil worden gefotografeerd dan is het handig als je een sluierdoek hebt.
De lucht ziet er weer dreigend uit, zoals zo vaak hier. Elke dag valt er wel wat regen, meestal in de late avond of de nacht.
In de verte horen we gezang en gaan er op af. Het geluid komt uit een voormalig paleis van de sultan dat nu dienst doet als museum. In dat People's Palace Museum is er een of andere muziek uitvoering aan de gang. Voor het paleis wemelt het van politie-escorte's en dikke auto's van de plaatselijke veelverdieners. Ahmed met de pet mag op straat staan luisteren en komt er evenals wij niet in. Tijdens het wachten is er tijd genoeg om even in je neus te peuteren. Niemand die het ziet...
Het gezang is sfeervol, dus zetten we de camera op de filmstand.
Tegen twaalf uur hebben we het wel gezien in Stone Town. Bovendien wacht de lunch in ons resort en als rechtgeaarde Hollander (en Belg) mag je dat niet laten lopen...
Na de lunch vlijen we ons weer neer op een van de bedjes aan het strand. Bekaf van alle indrukken van vandaag.
