18 November: Phani Mchangani

Om kwart voor acht staat het busje bij de receptie om Peet op te halen voor het duiken. Heel anders dan in Tofo. Het uitvaren is door het lage water en de zandbanken erg lastig. Een klein vletje vaart in tien minuten naar een grote boot. Die doet er dan nog vijfenveertig minuten over om Mnemba eiland, de duikplaats, te bereiken.

Halverwege lost de dreigende lucht zijn belofte in en geselt de regen de boot ongenadig. De druppels doen zelfs een beetje pijn. Iedereen op de boot is in no time doorweekt. Gelukkig klaart het weer daarna weer op en schijnt de zon als we bij de duiksite aankomen.

De duikschool is van het type "je hebt je diploma, zoek het zelf uit, als er iets is trek dan maar aan de vin van de divemaster". Schrille tegenstelling tot de Tofo school, waar je echt alles met zijn allen doet. Het duiken is wel prachtig, echt een aquarium. Helaas vergeten om het fototoestel mee te nemen. Na vijftig minuten zit de eerste duik er op.

Na wat fruit op de boot en een uur pauze gaan de duikers voor de tweede keer naar beneden, nu aan de andere kant van dit Robinson Crusoe eilandje. Ook weer een erg mooie duik, ontelbare vissen, zeker vijftig soorten, prachtige kleuren en een zicht van twintig meter. Zelfs op achttien meter diepte is de watertemperatuur nog achtentwintig graden.

Net voor het lunchbuffet op het resort sluit is Peet weer terug en schranst een bord of twee leeg. De rest van de dag? Zwembad in, zwembad uit, strand op, borrelen, eten, borrelen, slapen.

19 November: Phani Mchangani

Na het ontbijt lopen we bij laag water de oceaan in. De zandbanken en zeewierplantages liggen dan vrij. De branding ligt op meer dan vijfhonderd meter. Snorkelen is hier geen optie, lekker door het water banjeren wel. 

Naast het resort liggen de winkeltjes van de beach boys die proberen hun waar aan de toeristen te slijten.

Links één van de vele nep-Masai die op het strand rondlopen. Wij vinden het maar niks, anderen vinden het leuk om aan de rand te liggen en met de boys te dealen.

Haar vriendin is wat verlegen, maar die olijke dikkerd wil best op de foto...

Vanuit de zee kan je goed zien dat het resort volledig opgaat in de natuurlijke omgeving. 

Dan gaan we weer verder met onze resort routine, eten, drinken, lezen...

20 November: Phani Mchangani

Vanochtend begint de "long way home". Voor die tijd gaan we voor de laatste keer hier ontbijten. Ook brengen we een laatste bezoek aan het zwembad en gaan nog een keer de oceaan in om nog wat foto's te maken van de zeewierplantages.

Het is de afgelopen dagen toch ook onze lijfspreuk geworden...

Het is tien uur in de ochtend, tijd voor nog één afscheidsfoto.

Hierna moeten we ons echt gaan omkleden, douchen, koffers inpakken, naar het vliegveld rijden, naar Johannesburg vliegen en vervolgens naar Amsterdam.

Alles zit mee, achtentwintig uur later zijn we thuis.