10 Oktober: Belo sur Mer
"Dolce far niente". Zo zou je deze dag kunnen omschrijven.
We liggen een uurtje op het strand, we lezen wat, doen een bakkie, we eten wat en we kletsen met Rodolphe en Valérie. Er zijn van die dagen die je nodig hebt om alles even te laten bezinken. Dat doen we ook door foto's te bekijken en een webpaginaatje in elkaar te flansen.
Om half zes komt Marie-Odette voor de massage. Als ze met Mar bezig is gaat de zon onder.
En weg is ie. Peet is nu aan de beurt voor de massage. Om half tien liggen we in bed, bekaf!
11 Oktober: Belo sur Mer
Na een vroeg ontbijt gaan we, nu het nog koel is, naar de "Salines", de zoutwinning. Qua temperatuur verloopt hier de vroege voorjaarsdag in een voorspelbaar ritme. 's Nachts daalt de temperatuur tot twintig graden en in de loop van de ochtend rent ie omhoog naar tegen de dertig. Dat blijft het dan tot in de late middag.
We rijden een kilometer of acht noordwaarts naar het plaatsje Antsira. Hier wordt zout gewonnen uit zeewater in grote bassins. De zee spoelt hier af en toe overheen. Voor we bij de zoutwinning zijn zien we al wat "illegalen" aan de slag om wat zout bij elkaar te schrapen.
Het duurt een maand eerdat het bassin zeewater is opgedroogd en er een dikke laag zout op de bodem ligt. Die laag is hard en wordt fijngestampt met de hand en bijeengeharkt tot bergjes ruw zout.
Het is zeer zwaar werk en de lokale bevolking hier wil dit niet doen. De mensen die het vuile werk opknappen zijn "allochtonen" uit de hooglanden. Ook kinderen moeten meehelpen in de moordende hitte. Maar zoals altijd moeten ze weer lachen als ze "Vazaha" zien.
De allerkleinsten moeten het zelf maar zien te rooien hier.
Even het haar goed doen voor het bezoek...
In het dorp staat wel een heel aparte soort Baobab, die ze de "flessenboom" noemen. De naam is toepasselijk.
In 2008 is hier een cycloon over het land geraasd. Niet alle flessenbomen hebben het overleefd.
Terug in het dorp is het feest van de schildpadden in volle gang. Zie het maar als een soort lokale zeskamp/sportdag. Ondanks de warmte wordt er ook hard gelopen.
De mascotte van het feest.
Nog wat plaatjes van de toeschouwers.
Na het feest gaan we verder met het zalige nietsdoen. Dus weer naar het strand, kletsen, lezen, eten. En om vijf uur staat Marie-Odette alweer voor de deur.
O ja, nog snel even een foto maken van onze bungalow voor de avond valt. Morgenochtend vroeg vertrekken we naar Mandoto.
Om een uur of zeven gaan we richting het avondeten. Rody en Vava hebben echt uitgepakt! Aperitief is vis op zijn Tahitiaans klaargemaakt en als voorgerecht zijn er oesters voor Peet en vissoep voor de anderen.
Als hoofdgerecht krijgen we rijst, een soort zeekraal en een pasteitje van coquilles. Het nagerecht is een soort koek gemaakt van bladerdeeg gevuld met amandelspijs. Allemaal even heerlijk!
De gastheer en gastvrouw van Tsara Belo:
