3 Februari: Foz do Iguaçu
Nu we de Argentijnse kant van de wateravalen hebben gezien willen we ook de Braziliaanse kant ervan wel eens bewonderen. Dat gaan we vandaag doen. De tegenhanger van Puerto Iguazú in Argentinië heet Foz do Iguaçu in Brazilië. De bus er naar toe vertrekt van dezelfde bushalte honderdvijftig meter verderop. Maar, de reis, nee die is niet hetzelfde...
De guide geeft slechte voorlichting, we hebben geen idee dat ons twee uur pendelen boven het hoofd hangt. Eerst een bus naar de grens, paspoorten laten stempelen, daarna de bus naar het centrum van Foz do Iguaçu. Dit is een grote stad van 300.000 inwoners en de bus kachelt langzaam door het verkeer. Als we eindelijk in het centrum zijn dan wacht er weer een andere bus. Die hobbelt over dezelfde weg terug weer de stad uit. Onderweg stoppen de bussen veelvuldig om als maar meer mensen mee te nemen. En ook dit zijn weer bussen waarin het alleen uit te houden is als we hard rijden met de ramen open.
Vandaag is het zevenendertig graden, niet echt aangenaam in zo'n bus. Eenmaal in het park blijkt dat er een rij staat tot aan Tokio te wachten op de parkbus. Die bus doet er ook weer twintig minuten over om bij het wandelpad te komen dat naar de watervallen leidt.
Nog net voor de middag staan we oog in oog met de watervallen, nu van een geheel andere kant.
Het ziet er ook hier geweldig uit. Vele bootjes liggen op de loer voor een rondje van vijfentwintig seconden vlak onder de waterval. Voor een fiks bedrag wordt je kleddernat. Dichterbij dan dit kom je niet.
Het pad is vrij smal. Er zijn ook hier weer hordes mensen waarvan sommigen zelfs in bikini het pad afsloffen.
Je kunt de Argentijnse overkant goed zien. In Argentinië beleef je de watervallen meer, hier kun je de omvang van de som der delen beter zien.
De enigen die echt dicht bij de watervallen komen zijn de talrijke zwarte gieren...
Uiteindelijk mondt het pad uit in een loopbrug waarop je fantastisch drijfnat kunt worden in luttele seconden door de dichte nevel.
Na de loopbrug voert het pad verder tot dichtbij de waterval.
In een lift waarin we fijn met een man of vijftien tegen elkaar aangeperst staan komen we op een platform dat hoog boven de waterval uittornt.
Daar komt, we vervallen in herhaling, een regenboog de hoek om kijken...
We nemen nog een laatste plaatje ten afscheid van de waterval en gaan aan de terugtocht naar Argentinië beginnen.
Nu geen gezweet meer, deze keer pakken we een aircon taxi tot aan de grens. Tijdwinst, maar liefst anderhalf uur!!! De bus voor de laatste kilometers is door een vergissing nog gratis ook. De airco in de kamer staat gelukkig op de hoogste stand. Het was zeer de moeite waard ondanks het afzien.
