13 December: Iquique
Vandaag gaan we noodgedwongen op zoek naar een ander onderkomen. Na enig zoeken vinden we wederom El Dorado! We huren een grote cabaña aan het strand, buiten Iquique op vijftien minuten rijden ervan. Het kleine complex, zeven bungalows groot, heet Tres Islas. We zitten op de eerste rij en hebben een prachtig uitzicht op de Pacific.
De eigenaren blijken schatten te zijn. Vandaag zijn er
verkiezingen voor het nationale parlement en is alles gesloten.
Gelukkig hoeven we de deur niet eens uit. Er wordt een
heerlijke driegangen lunch compleet met wijn op het terras
geserveerd. 's Avonds idem voor het diner.
We besluiten direct om hier twee nachten te blijven!
Het kost geen enkele moeite om twee dagen hier door te brengen. Af en toe lopen we eens om de bungalow heen, eten wat, drinken een flesje wijn, lezen een boek
en liggen in het zwembad. 14 December: Iquique
Op de tweede dag zijn alle andere gasten verdwenen en is het nog rustiger in het bungalowpark. Yvonne en Gabriela gaan gewoon door met ons tot in de afgrond te verwennen en wij gaan gewoon door met luieren.
Het weer is hier zeer voorspelbaar. In de ochtend komt de zon rond negen uur boven de zeshonderd meter hoge berg achter Iquique uit. Meestal zijn er dan nog wat hardnekkige wolken, maar uiterlijk elf uur zijn die allemaal verdwenen. 's Avonds neemt de bewolking tegelijkertijd vanuit zee en vanaf de berg weer toe. Het gordijn wordt als het ware van twee kanten gesloten en dan is het alweer bijna bedtijd. Het levert typische zonsondergangen op.
15 December: Pica
Alle was is gedaan en perfect gestreken. We mikken de koffers in de auto en kunnen weer op weg.
De weg voert ons langs La Tirana, een dorp dat bekend staat om de meest bizarre kerk van heel Chili. Klopt! De kerk is helemaal van hout en lijkt qua architectuur nergens naar. Binnen allemaal bijbelschilderingen, maar ook een knalblauwe sterrenhemel à la het Venetian in Las Vegas. Pure kitsch hier!
Overal in de kerk vindt je aangeklede, levensechte poppen. Hier vindt ook het grootste en meest spectaculaire religieuze feest van Chili plaats, het Fiesta de La Tirana. Ter ere van, een hele mond vol, de heilige maagd Maria van de berg Karmel.
Hoofdschuddend rijden we naar onze eindbestemming van vandaag, Pica. Midden in de woestijn, snik en snikheet. Pica zelf is een oase met veel (fruit)bomen en een natuurlijke poel waarin gezwommen kan worden, de cocha resbaladero. Maar oeh, wat hebben ze dat grondig verpest! Moddervette kinderen spartelen in het kleine gedeelte dat nog water bevat. Uiteraard kost het nog entree ook.
We laten deze pret aan ons voorbijgaan, maken een foto en gaan dan rap weer weg.
Dan maar liever een boekje lezen in de tuin van onze lodge, hostal café Suizo.
