12 December: Iquique
Als je vanaf Pisagua naar Iquique rijdt kom je weer op de Panamericana. Die loopt parallel aan de kust op veertig tot vijfenveertig kilometer afstand ervan. We nemen de afslag naar Huara om naar de grootste geoglief ter wereld te komen, de Giganta de Atacama. Hij is honderenvijftien meter hoog en stelt een sjamaan (medicijnman) voor.
Direct na de afslag naar Iquique ligt een stukje werelderfgoed van de nitraatdagen, Humberstone. Het is een complete stad met fabriek en alles er op en aan. Sinds 1960 ligt het er hier verlaten bij.
Handig, zo'n trapje voor de overzichtsfoto.
Hier werden de treintjes onderhouden.
Alles, maar dan ook alles is volkomen verroest, alhoewel dit kraantje er nog redelijk uitziet.
Hier werd voornamelijk nitraat, tbv kunstmest, en jodium gewonnen en verwerkt. Het proces staat hieronder beschreven.
Vele mensen hebben het leven gelaten door de slechte arbeidsomstandigheden in de mijnen. De hitte moet in dit stuk woestijn ondraaglijk zijn geweest. Weinigen zijn er erg rijk van geworden en zeker niet degenen op de foto.
Aan de overzijde van de weg ligt nog een complex, Santa Laura.
We komen halverwege de middag in Iquique aan. Iquique is een grote, uitgestrekte stad met een kwart miljoen inwoners. Het ligt aan de kust in het noorden van Chili. Hier woonden eens de nitraat baronnen. Maar ook hier nogal wat vergane glorie waarvan de restoratie nog maar net begonnnen is.
YMCA... Je vindt ze ook overal. Hij staat aan de de bruisende wandelpromenade, de peatonal Baquedano.
Zelf nemen we onze intrek aan de overzijde van de baquedano. De ligging van de lodge lijkt prima, centraal en op loopafstand van het strand. In eerste instantie ziet het er heel aardig uit allemaal. 's Avonds komen we erachter dat het een hotel voor mensen die hier hun roes uitslapen na zich te hebben ondergedompeld in het nachtleven van Iquique. Wat een verschrikkelijke herrie, we doen bijna geen oog dicht.
