30 Januari: Sal
Net na middernacht landen we op Sal, één van de twee strandeilanden van Kaapverdië. Na de paspoortcontrole is het wachten geblazen op de bagage. Dat gaat niet snel, slechts één oud mannetje moet in zijn eentje alle koffers op de band tillen. Naast hem staat een jonge man, maar ja, die is van de security en kan dus alleen maar vervaarlijk spiedend om zich heen kijken.
Als we eindelijk de bagage hebben stappen we in de taxi naar het Melia Dunas Beach Resort. De ontvangst daar is verre van vlot en hartelijk. Het gaat allemaal verschrikkelijk traag, het duurt maar en het duurt maar. De receptionist komt iedere keer met nieuwe formulieren aanzetten en we vallen bijna om van de slaap. De kamer blijkt een deceptie, het stinkt naar schimmel. Dus maar weer terug naar de receptie voor een andere kamer. De kamer die we krijgen stinkt weliswaar niet, maar echt schoon is ie nu ook weer niet. Vooruit dan maar.
We drinken nog een (smerig) wijntje en liggen om half drie locale tijd (voor ons half vier) in bed.
Na een paar uur slaap staan we alweer naast ons bed en gaan we op zoek naar een rustige ontbijtgelegenheid in het resort. We zijn lichtelijk verbijsterd over de omvang ervan, het lijkt meer een klein dorp. Voornamelijk jonge gezinnen met krijsende kinderen en pensionado's die het direct na het ontbijt op een zuipen zetten.
Nadat we een aantal drukke gelegenheden voorbij te zijn gelopen vinden een redelijk rustig restaurant om te ontbijten. Het moet gezegd, het eerste lichtpuntje, perfect ontbijt.
Er is goddank een afgezette ruimte met zwembad voor "the level premium" gasten. Dat zijn wij ook. Kinderen zijn in dat zwembad verboden. Het personeel draaft ijverig rond met drankjes voor iedereen. En ook hier is het een geslemp van heb ik jouw daar. Maar ja, het is dan ook ver boven de vijfentwintig graden en all-inclusive. Bij dit zwembad is het wel lekker rustig in verhouding tot de andere zwembaden.
Het strand is hier tamelijk breed en als je maar ver genoeg loopt dan is het best wel stil.
Er is niet alleen een apart zwembad voor de VIP's maar ook een ontmoetingsruimte. Die is geopend voor de borrel van vier tot zes uur. In tegenstelling tot de andere barretjes kan je hier goede wijnen en echte cava drinken. Er is ook een buffet met heerlijke hapjes.
Vanuit de kamer hebben we een mooi zicht op één van de vele zwembaden en de aldaar vertoevende ordies. In de verte ligt de zee te lonken.
's Avonds dineren we in hetzelfde restaurant waar we hebben ontbeten. Het eten is redelijk, niet bijzonder. Niet lang daarna gaan we slapen. We hebben weinig zin om ons hier in het nachtleven te storten.
