8 Maart: Soroa
We worden wakker in een kletsnat, regenachtig playas del este. Er is nergens een ontbijtje te krijgen, we rijden stad en land af om tenslotte ergens om half tien aan een hamburger te gaan. We kunnen alleen het aantal hamburgers kiezen en verder niks, nee, koffie hebben we ook niet.
Het blijft maar regenen. We besluiten naar Soroa te rijden. Dat is een stadje in de bossen tachtig kilometer ten westen van Havana. De weg er naar toe voor ons loopt dwars door Havana heen. We zien wel of het droog wordt en of we de stad nog ingaan.
Eenmaal in Havana is het toch lachen geblazen. Mar klaagde gisteren nog dat er geen golfjes over de malécon spoelden zoals je wel in films over de stad ziet. Vandaag zit zij achter het stuur en dit keer is het andere koek! De golven spoelen over ons autootje heen en de plassen zijn zo diep en groot dat we af en toe aquaplanen. En dat acht kilometer lang.
We stoppen niet meer in Havana en rijden door naar Soroa. Daar is het wel weer heerlijk weer. We maken een wandeling naar een watervalletje.
In de buurt van de waterval komen we deze rakker tegen. Een flinke duizendpoot met een lengte van zo'n vijftien centimeter.
Het is erg relaxed in deze bossen, Mar kijkt wat om zich heen en denkt zo te zien nog na over de hoge golven waar ze doorheen is gereden.
Als er mensen langs de weg stilstaan en fluisteren met de camera in de aanslag dan weet je dat er wat bijzonders is te zien. Door zijn schutkleur is deze anolis lastig te zien.
Ergens helemaal boven op een heuvel moet het Castillo de las Nubes (kasteel van de wolken) zijn. Volgens de guide is daar een restaurantje. We klimmen via een steil pad in de bloedhitte naar boven en treffen daar een soort ruïne aan. Geen restaurant dus en we zijn al zo dorstig...
We voelen ons een beetje Don Quijote en Sancho Panza, zoals op het tableau binnen in het "kasteel". Dat tableau is nog redelijk ongeschonden.
Dan maar weer het lange eind naar beneden, wat om de een of andere reden altijd sneller gaat en minder ver lijkt. Daar rijdt een dikke vaquero, compleet met hangsnor, voorbij. Meewarig en wat argwanend bekijkt hij de gringo's.
We rijden terug naar het plaatsje Soroa en vinden snel een casa particular. Na een heerlijke maaltijd gaan we vroeg naar bed. Het waait en het voelt hier zelfs fris aan. Er liggen (flinterdunne) dekens op het "bed" (de strozak).
