7 Maart: Havana
Na een fantastische tijd in playa Girón te hebben gehad pakken we de koffers en gaan richting "playas del este". Dat zijn de stranden ten oosten van Havana. Het lijkt ons een goed idee om daar kwartier te maken en van daar uit naar Havana te gaan. Niet dus, vergissing. Het is erg moeilijk een casa particular te vinden, ze zijn daar duur en slecht. Ook is uit eten gaan daar niet al te makkelijk. Uiteindelijk vinden we wat en gaan daarna direct op weg naar Havana.
We moeten door een tunnel en als we de weg vragen aan een voorbijganger zegt hij dat de tunnel is afgesloten. Dat betekent achtentwintig kilometer omrijden en de meneer wil ons de weg wel wijzen, hij heeft toch toevallig vrij. Ja ja, daar trappen we niet in. We vinden de juiste afslag zelf en en wat blijkt? Je kunt drie banen breed de tunnel door.
We parkeren de auto in Centro Havana en lopen naar hotel Sevilla om vanaf het dakterras een overzichtsfoto te maken.
In de beroemde La Bodeguita del Medio is net een optreden aan de gang. Erg sfeervol is het daar.
Om de hoek komen we een "bekende" tegen. We hebben haar foto ook in de Lonely Planet zien staan. Voor wat centjes poseert ze welwillend.
We komen uit op de Plaza Catedral, waar de Catedral de San Cristóbal staat. Ooit werden daar de stoffelijke resten van Columbus bewaard. Het gebouw is ruim tweehonderdvijftig jaar oud. De plaza is echt midden in het toeristencentrum. We worden van alle kanten belaagd door "mannetjes" die iets van ons willen of iets willen aansmeren.
Natuurlijk lopen en zitten er ook veel fotogenieke mensen op het plein. Deze dame heeft even niet door dat Peet een foto maakt. Ze schrikt van de flits en krijst daarna om geld. Omdat we niet genoeg willen geven gebied ze ons op hoge toon de foto te wissen. We doen net alsof om haar te sussen... Weet zij veel, ze trapt er in en druipt af.
Het lijkt hier soms net Parijs met z'n pleintjes, kerkjes en boekenstalletjes.
Iets verderop komen we een standbeeld tegen van een zwerver, cq cultfiguur uit de vorige eeuw. Zijn bijnaam: "de Parijzenaar".
We komen kleurrijke steltlopers op de Plaza Vieja tegen die uiteraard ook geld willen en het zeer opdringerig vragen.
We schieten wat plaatjes en lopen snel de hoek om. Tot ons genoegen zien we daar een "peso-pizza" tentje. Peso pizza's, zoals wij ze noemen, worden meestal vanuit een huis verkocht, het zijn privé bedrijfjes. Je kan er met Cubaanse pesos (CUP) betalen. De wisselkoers daarvan is ongeveer twintig keer lager dan die van de verplichte toeristen peso (CUC). De pizza's zijn overheerlijk en spotgoedkoop, zo'n vijftien cent per stuk.
We genieten van onze pizza en het uitzicht in de straatjes.
Tja, en wat is er nu specifiek voor Cuba? Fidel natuurlijk.
Maar zeker ook honkbal. Op elke straat spelen jochies met een bal van kranten en een eind hout dit spelletje... HOMERUN!
Je kunt hier wel foto's blijven maken.
