2 Januari: Puyuhuapi
Er staat alleen een rit van een kleine
honderdvijftig km naar Puyuhuapi op het program. Tijd genoeg
om uit te slapen, op het dooie gemak ontbijten en een uurtje
te wandelen rondom ons hotel. Heerlijk ontbijt overigens.
Hotel Yelcho ligt zoals gezegd aan het Yelcho
meer. Dat is niet ver van park Pumalín. We denken dan ook dat
de vegetatie hier vergelijkbaar is met die van Pumalín.
Eerst maar eens een foto van het hotel.
Het meer wordt omringd door een mooi oud bos
waar we doorheen lopen.
Tegen een uur of elf houden we het voor
gezien en gaan rijden. Al snel komen we langs het wandelpad
naar de ventisquero colgante (hangende gletsjer) Yelcho.
Helaas is het wandelpad wegens onderhoud gesloten dus houden
we het bij een paar foto's vanaf de brug over de rivier. In de
verte is de gletsjer te zien.
We rijden door naar La Junta waar we stoppen
voor benzine. Iets verderop in een cafeetje nuttigen we koffie
met twee gigantische stukken heerlijke taart. Daar zitten we
de rest van de middag bommievol van. Om een uur of twee rijden
we Puyuhuapi binnen. Net zo toeristisch als Hornopirén, maar
het doet allemaal wat kneuteriger en lieflijker aan.
Onze lodge voor de komende twee nachten, Departementos Rossbach, is zo gevonden. Het blijkt een schot in de roos. Lekker grote, lichte kamer met een keuken en een fors terras. Tel daarbij op dat Marisol reuze aardig is en het ontbijt perfect dan is vijfenzestig euro per nacht een koopje.
s Avonds eten we allebei een heerlijk stuk
zalm bij restaurant El Muelle met dit uitzicht.
Na het eten wandelen we weer terug naar de
lodge. Op een pleintje zijn zes mannen bezig met een spelletje
Rayuela,
een Chileense variant van petanque. Het blijkt een nationale
sport van Chili te zijn. De bedoeling van het spel is om een
metalen schijf ter grootte van een hockeypuck van afstand in
een bak met nat zand te mikken. Wie het dichts bij het touwtje
in het midden van de bak komt heeft de meeste punten. Er zijn
twee teams van drie en iedere speler mag twee keer gooien.
Nog wat foto's van de spelers die, als ze niet
aan de beurt zijn, geboeid toekijken.
Mar vindt het wel wat en vraagt of ze ook eens mag gooien. Dat tot hilariteit van de mannen. Kijk, zo doe je dat zegt hij tegen Mar.
Hierna gaan we naar de lodge. Het was een mooie en leuke dag.
