5 Februari: Nancagua
We blijven in de valle de Colchagua en gaan
vandaag via Santa Cruz naar Nancagua. In Santa Cruz is het
indrukwekkende museo Colchagua.
Met zijn meer dan zevenduizend objecten is dit het grootste
privé museum van Chili. De collectie van het museum bevat
artefacten uit de prehistorie van Chili en Latijns Amerika tot
aan de moderne tijd.
Het museum valt onder het beheer van de
Cardoen stichting, vernoemd naar de multimiljonair en
hoofdsponsor Carlos Cardoen. Carlos heeft zijn geld verdiend
met de (illegale) wapenhandel, o.a. met vriend Saddam
Hoessein. Daarvoor staat hij al meer dan dertig jaar op de
arrestatielijst van Interpol.
Het museum ligt op weg naar de eindbestemming
vandaag, Nancagua. Met enige moeite parkeren we dichtbij het
museum om er vervolgens achter te komen dat ze een gratis
eigen parkeerterrein hebben. We kunnen ook nog met zestig plus
korting het museum in. Door een suppoost worden we
geattendeerd op de online audio tour op de website van het
museum. Die website is zeer fraai vormgegeven met prachtige
afbeeldingen. Eigenlijk steken onze foto's er maar povertjes
tegen af. Maar toch, wat foto's van fossielen uit de
prehistorie.
In één van de vele vitrines liggen de gemummificeerde hoofden van twee Chinchorros, een prekoloniale beschaving uit Noord Chili.
Deze protserige piano heeft ooit toebehoord aan Bernardo O'Higgins. In elke plaats in Chili is er wel een straat naar deze man vernoemd. Hij is de Chileense vader des vaderlands.
De collectie is te omvangrijk om in één keer te bekijken. Na een dik uur duizelt het ons en stappen we weer de auto in, op weg naar Rucatalca, waar we twee nachten hebben gereserveerd. We worden enthousiast en hartelijk begroet door de eigenaar, Tomás. Er staan vier huisjes op een terrein van een hectare met veel bomen. De huisjes zijn gebouwd in de vorm van een half dome met driehoekige ramen. Veertig m2 groot, zeer smaakvol en met oog voor detail ingericht.
Peet wil wel even poseren voor ons huisje. Met de ogen dichtgeknepen vanwege de felle zon.
Gelukkig heeft ieder huisje airconditioning
die al aanstaat als we naar binnen stappen. Tomás legt uit dat
het normaal is dat het hier overdag bloedheet is en steenkoud
in de nacht. Dat kan zomaar twintig graden schelen. Daarom
heeft ieder huisje ook verwarming en is het goed geïsoleerd.
De temperatuur buiten is inmiddels al
opgelopen zo'n dertig graden. De rest van de middag tot aan de
avond verpozen we ons in en rond het huisje. We regelen een
hotel voor vrijdag, de laatste nacht in Chili en reserveren de
lunch bij twee wijnmakerijen.
Over de door Tomás aangeraden Peruaan voor het avondeten kunnen we kort zijn. Matig eten en omdat ze pal aan de Ruta 90 liggen veel herrie van het voorbij denderende (vracht) verkeer.
