31 December: Hornopirén
Vandaag gaat het avontuur beginnen. Nou ja,
we gaan aan de Carretera
Austral beginnen. Het startpunt van de Carretera,
ook wel bekend onder de naam Ruta 7, ligt in Puerto Montt,
twintig kilometer van Puerto Varas. Wij gaan zo'n duizend
kilometer van deze iconische route rijden.
De etappe van vandaag eindigt in Hornopirén.
Je kan op twee manieren naar Hornopirén. De ene is 215
kilometer lang en gaat geheel over land via de "oude" Ruta, de
V-69. De andere is de meest gebruikte route, via de Ruta 7. De
laatste is honderd kilometer korter, maar dan moet je wel een
gedeelte de ferry nemen. Qua reistijd zal het niet veel
uitmaken. We besluiten om het ons makkelijk te maken en de
gebruikelijke weg te nemen. Immers, de oude Ruta is niet
geheel geasfalteerd.
Bij Caleta Arena aangekomen zien we dat de
veerboot de haven net heeft verlaten. Dat wordt dus twintig
minuten wachten op de volgende. Vanwege de stromende regen
blijven we in de auto zitten.
Als we op de boot zitten gaan we even het dek
op voor een paar foto's.
Van de auto nu ie nog schoon is, van het vrijwel lege dek
achter ons en van de vissersbootjes in de haven van Caleta
Arena. Het spettert nog, dus maar weer snel naar binnen.
Na de korte overtocht wordt het droger en als
we rond het middaguur Hornopirén binnen rijden is het vrijwel
helemaal droog. We zijn iets te vroeg om in te kunnen checken
en doden de tijd met een beste bak koffie in het café van onze
lodge van vandaag, Entre Montaňas.
Het is een redelijke lodge, het voldoet voor een nachtje en
wat kan je verwachten voor vijfenvijftig euro inclusief
ontbijt? De koffie is wat minder prettig geprijsd, acht euro
voor twee bakkies.
En ja, die "voorgestelde" fooi, propina in het
Spaans. Dat is nieuw voor ons, vijftien jaar geleden was dat
fenomeen er helemaal niet. Op werkelijk alles wat je
consumeert, ook al is het alleen maar een kop koffie, staat
onderaan de rekening een fooi van 10% bij het bedrag opgeteld.
Daar moet je dan ja of nee op zeggen. We vermoeden dat dit
overgewaaid is uit de USA waar ze dit ook doen. Erg
onsympathiek vinden we, zeg maar eens nee tegen de bediening,
dat doe je dan alleen als je heel ontevreden bent over de
verleende service. Betaal je personeel gewoon goed en laat dit
soort ongein achterwege zouden we willen zeggen!
Hornopirén blijkt een aardig dorp te zijn. We
krijgen wel de indruk dat iedereen zich met een vorm van
toerisme bezig houdt. De Chileense variant van "zimmer frei"
bij ons in de badplaatsen is hier cabaňa (aqui). Voor bijna
elk huis hangt zo'n bordje.
Wat sfeerbeelden op en rond het centrale plein dat natuurlijk luistert naar de naam Plaza de Armas.
En bij de haven.
We komen een ruige Argentijnse biker tegen die vriendelijk vraagt of we hem op de foto kunnen zetten bij het "uithangbord" van de stad. Daarna is Mar, iets bescheidener, aan de beurt.
Vanwege oudjaarsdag is het restaurant van onze
lodge, zoals de meeste gelegenheden, gesloten. Het Quelen
restaurant, vlakbij de Plaza de Armas, is wel open. We eten
beiden pasta, Peet met een groot stuk draadjesvlees erop.
Vreemde combo, wel erg smakelijk.
Wat betreft het aftelmoment naar 2025, dat volgen we tegen een uur of acht op de NOS app. Het Chileense, vier uur later, laten we voor wat het is. Morgen weer vroeg op!
