30 December: Santiago de Chile - Puerto Varas
Onze biologische klok is nog niet helemaal op
orde. We staan idioot vroeg op en klokslag zeven uur zitten we
aan het ontbijt. Niks mis met het ontbijt overigens. Er staat
o.a. een hele bak muffins en ander zoetigheid vers van de
bakker op tafel. Daar nemen we wat van mee voor onderweg.
We hebben zeeën van tijd, het shuttle busje
om ons naar het vliegveld te brengen komt pas om negen uur.
Als we op het vliegveld zijn, komen we erachter dat we het
tasje met het lekkers en ook Peet's vest niet bij ons hebben.
Laten staan in het hotel, laten liggen in het busje, wie zal
het zeggen. Zo zijn we al vroeg op deze reis weer eens wat
kwijt.
Al wachtend op het boarden en aansluitend als
we in het vliegtuig zitten bedenken we een nieuw Nederlands
woord. Wat ons betreft verdient het een plekje in de dikke van
Dale: vliegmoe. Het is omdat je van A naar B wil/moet, maar
een lolletje gaat het nooit worden, dat hangen in vliegtuigen
en wachten op vliegvelden.
Op de vlucht naar Puerto Montt valt niet veel
te genieten. Bijna de hele weg er naar toe is het zwaar
bewolkt. Sporadisch valt er een gaatje in de bewolking.
Het is net of deze bergtop een (wolken) hoedje
op heeft.
Dichtbij Puerto Montt komt er nog een fotomomentje zodat we goed kunnen zien waarom dit het merengebied wordt genoemd.
Eenmaal op het vliegveld komt de regen met
bakken uit de lucht. Na een kwartiertje wachten komt onze meet
& greet voor de huurauto. Het is wederom een zilvergrijze
Chinese SUV. Begin dit jaar in Zuid Afrika hadden we een Chery
Pro Tiggo 4, nu is het zijn grotere broer, de Pro Tiggo 7.
Laten we er maar van uit gaan dat deze minder trammelant gaat
brengen dan de 4 destijds.
Het invullen van de papieren vergt aardig wat
tijd, vooral vanwege de voorgenomen cross-border naar
Argentinië. Het wordt ons duidelijk dat zodra we de grens
passeren we aan de ratten overgeleverd zijn. Wordt de auto
daar gestolen of rijden we hem total loss dan dienen we alle
kosten voor onze rekening te nemen. Valt onder je
reisverzekering zegt de vrouw van Euro rent a car.
We hopen het maar.
We rijden door de stromende regen de ruim twintig kilometer naar Puerto Varas, bijgenaamd de rozenstad. Daar hebben we een kamer geboekt in het Hotel Cabaňa del Lago. Onthouden die naam, het is een prachtig en sfeervol onderkomen dat pal aan het Llanquihue meer ligt. Vanuit onze kamer hebben we een prachtig uitzicht, ware het niet dat de bewolking en regen dat grondig verpesten.
Het is de hoogste tijd om wat te gaan eten in het café van het hotel. Terug op de kamer zien we dat ook hier na regen zonneschijn komt. En dan ziet het uitzicht er ineens een stuk fraaier uit.
Onderhand is het tijd om boodschappen te gaan
doen. Dit is een behoorlijk grote stad en er zijn volop grote
supermarkten. Het is ontzettend druk, zowel in de stad, in de
uiterst krappe parkeergarage onder de Express Lider als in de
Lider zelf. We zijn blij dat we na drie kwartier weer buiten
staan.
We hebben laat geluncht en gaan uiteindelijk
om een uur of acht maar eens dineren. Gemakshalve in ons
"eigen" restaurant. Dat blijkt een prima keuze. Tegen tien uur
gaat het licht bij ons uit.
