12 Januari: Parque Nacional Patagonia
Chile Chico ligt aan de noordkant van het gigantisch grote en diverse Parque Nacional Patagonia. De sector van het park waar we vandaag naar toe gaan heet Lago Jeinimeni naar het gelijknamige meer.
We willen vandaag een wandeling gaan doen met een aantal highlights die start vanaf de ingang van het park. Het is zeven kilometer asfalt en nog eens twintig ripio rijden daar naar toe. Het landschap waar we doorheen rijden is zeer fraai.
Bij het kantoortje kopen we tickets en wordt door de ranger
uitgelegd hoe de wandeling gaat verlopen.
De wandeling is in totaal bijna acht kilometer
lang en er moet een hoogteverschil van vijfhonderd meter
overbrugd worden. De start is bij een parkeerplaats op twee
kilometer van het kantoortje, 150 meter hoger. Je komt langs
alero de los manos, piedra clavada, cueva de los manos en
tenslotte valle lunar zegt de ranger. We gaan het zien.
Na te hebben geparkeerd aan het begin van de wandeling gaan we welgemoed op pad. Tot aan de alero de los manos gaat het geleidelijk aan omhoog.
Daar vinden we een plek met handafdrukken uit de oertijd.
Het pad gaat vanaf hier steeds steiler omhoog. Dan doemt opeens de piedra clavada op. Dat is een alleenstaande, veertig meter hoge, naaldvormige rots.
Vanaf hier gaat het echt serieus steil omhoog. Mar trekt het nog net en loopt met geboden hoofd stapje voor stapje verder naar boven.
We puffen even uit in de schaduw van een groot rotsblok. Tijd voor nog een foto.
Dan zijn we op het hoogste punt aangeland. In de diepte stroomt de rivier de Jeinimeni. De wind, die ons al de hele tijd parten speelt, giert om ons heen. Het uitzicht wordt enigszins belemmerd door de stofwolken die door de wind worden veroorzaakt.
Vanaf de top is het maar driehonderd meter
naar de cueva de los manos (grot van de handen). Dat stuk is
bepaald geen eitje. De wind, zeg maar storm, doet serieuze
pogingen om ons van het pad af te blazen. Voetje voor voetje
leggen we de driehonderd meter af. En ja, we zien wel wat in
de grot, maar echt spectaculair is het allemaal niet.
Het uitzicht vanuit de grot naar het dal kan ons meer bekoren.
En verder gaat het weer, richting valle lunar (maanvallei).
Het pad is smal en nog steeds zijn er behoorlijk wat
windvlagen.
Uiteindelijk komt de vallei in zicht. Het is
inderdaad een plek van de nodige oh's en ah's.
Mar komt even later ook de hoek om.
Filmpje!
Vanaf hier dalen we anderhalve kilometer af tot we weer bij de auto zijn. Dan is het nog een dik half uur rijden naar de lodge waar we onmiddellijk een noodle soepje klaarmaken, we hebben trek!
Tot ons genoegen is de supermarkt in het dorp
open op zondag. We slaan weer wat voorraden in voor de komende
week. In de lodge is een gezellige huiskamer waar we een
biertje open trekken en wat relaxen totdat het etenstijd is.
We eten in het dorp wat okee is maar niet geweldig.
We gaan we tamelijk vroeg naar ons mandje. Zijn een beetje moe. Morgen lonkt Argentinië!
