7 Januari: Capillas de Mármol
We hebben een reservering voor een "full" tour naar de Capillas de Mármol (Marmeren kapellen) met vertrek om negen uur. De Spaanse Wikipedia zegt hierover: "Het natuurreservaat Capilla de Mármol is een nationaal monument van Chili en bestaat uit een reeks calciumcarbonaat mineraalformaties. Het ligt aan de westelijke oever van het meer van General Carrera, vlakbij Puerto Río Tranquilo.
Inmiddels hoeven we voor zo'n tijdstip geen wekker meer te zetten. Een half uur van tevoren zijn we bij Panchito, de tour operator. Met zestien man varen we eerst naar twee scheepswrakken uit de tijd dat hier de mijnbouw nog floreerde.
Daarna varen we door naar de eerste van een reeks
"marmergrotten". Vraag ons niet meer hoe ze allemaal heten. Ze
zijn prachtig om te zien. Als je de rotsen aanraakt voelt het
net aan als marmer.
De zon schijnt vandaag weer volop en het water, dat
rechtstreeks van de gletsjers hier in de buurt komt, kleurt
prachtig blauw. Dat in combinatie met de grotten geeft fraaie
beelden.
We zijn niet de enigen die in een bootje
zitten, er zijn er (veel) meer.
Sommige rotsformaties lijken net op dieren. De
schildpad hebben we even gemist, de hond staat wel op de foto.
Deze rotsformaties zijn ideale nestplekken voor de Andescondor. Deze was zo vriendelijk heen en weer te vliegen zodat we hem aan zowel de voor- als de achterkant kunnen fotograferen.
Als we weer een paar grotten verder zijn spotten we weer een condor. Nu eentje die op weg is naar zijn nest.
Voor twee stelletjes is de tour uitsluitend bedoeld om selfies te maken en elkander af te lebberen. Bij deze rots gingen ze helemaal los. Het kostte ons moeite om een foto zonder ze te nemen.
De tour die een kleine drie uur zou duren zit
er na ruim twee uur op. We vinden het best. De wind steekt op
en we hebben genoeg gezien.
We gaan het dorp in voor een bak koffie. Na
enig zoeken vinden we Café La Estación. Hier maken ze nog
echte koffie, geen Nes of koffie uit thermoskannen. We raken
aan de praat met een Duits stel. Die zijn helemaal gek van
Patagonië en zijn er al voor de vierde keer. De man hoort ons
verhaal aan over de lekke band en zegt, mij foppen ze niet
meer. Ik koop, voor vertrek, vier nieuwe banden. Kost me
vijfhonderd euro maar de kans op lekrijden is dan miniem. Geen
slechte gedachte!
Begin van de middag gaan we terug naar de lodge. We rijden, zoals altijd, langs het lokale kerkhof. Toch maar even stoppen voor foto's nu het zonnetje nog schijnt.
s Avonds gaan we naar het dorp om daar te
eten. Dat is geen succes. Maar snel vergeten dat restaurant.
We gaan weer terug naar de lodge en kijken het
laatste deel van Dune Prophecy. Heerlijk relaxed.
