12 Februari: de Kelders/Gansbaai
Jonathan heeft zich behoorlijk uitgesloofd voor het ontbijt en we laten het ons smaken.
Woodford heeft voor de tweede keer een Whatsapp gestuurd met de mededeling dat de auto een signaal geeft dat er iets gebeurd is met de power. Onze conclusie, waarschijnlijk is er een sensor van de deuren niet helemaal lekker meer. Soms als we rijden krijgen we volkomen willekeurig een piep en een mededeling op het display: "close the doors". We hebben geen zin om nog een keer een auto om te gaan ruilen en laten het maar zo.
De Kelders ligt zo ongeveer tegen het Walker Bay Nature Reserve aan en het lijkt ons wel wat om daar te gaan wandelen. Vrijwel direct na de ingang van het reserve kunnen we de auto parkeren en hebben we een spectaculair zicht op de Atlantische oceaan.
Beneden aan de berg ligt de ingang van de Klipgat caves. Daarvoor moeten we een eind naar beneden via allerlei trappen. eenmaal beneden is er een ongerept stukje strand omringt door rotsen. In de oceaan drijft polsdik kelp.
Dit is het territorium van agames. Deze heet in het Afrikaans Suidelike klipkoggelmander oftewel zuidelijke rotsagame.
De klipgat grotten zelf waren in de oertijd bewoond door de Khoi en de San. Het is er heerlijk koel en er zijn mooie doorkijkjes over het water.
Zo ziet het de grot er van binnen uit.
Weldra is het te heet om nog langer rond te lopen. Het zweet loopt tappelings over onze ruggen. Het signaal om ons verder koest te houden vandaag en dat doen dan ook. Het is tenslotte vakantie.
s Avonds gaan we bij Rosemary's country kitchen. We nemen allebei een behoorlijk straffe curry met papadam. Lekker!
13 Februari: de Kelders/Gansbaai
Vandaag gaan we naar de
vuurtoren van Danger Point. Die is in 1895 gebouwd nadat er
vele schepen voor de kust zijn vergaan. In 1852 is er een Engels schip, de
Birkenhead, op een rots gelopen, een van de grootse scheepsrampen uit de
Zuid Afrikaanse geschiedenis. Op dit schip zaten een twintigtal vrouwen en
kinderen die de ramp hebben overleefd omdat de officieren aan de bemanning en de
soldaten aan boord de opdracht hadden gegeven: "vrouwen en kinderen eerst". Daar
komt het gezegde vandaan.
De vuurtoren is dan ook tevens een monument voor de ramp.
Niet alleen de oceaan is gevaarlijk maar het pad naar de vuurtoren kennelijk ook.
De vuurtoren is nog altijd actief in gebruik. Helaas is hij vandaag niet voor publiek geopend, we moeten het gebouw van buiten bewonderen.
Er loopt een pad naar de oceaan dat we voorzichtig bewandelen. Gelukkig geen slangen of spinnen te bekennen. Wel weer een zuidelijke rotsagame en een mooie bloeiende tritoniopsis die endemisch is voor de Kaap provincie.
We nemen nog een foto van de oceaan en de rots waarop we de agame tegen zijn gekomen en gaan daarna op zoek naar een plek om koffie te gaan drinken.
Na de koffie is het alweer tijd voor de lunch. Een kilometer of twintig van de Kelders liggen de wijngaarden van Lomond. Daar serveren ze niet echt een lunch maar platters, zeg maar antipasti, met o.m. gerookte forel uit het meer voor de deur.
Met een flesje pincushion single vineyard sauvignon blanc erbij vormt dat een prima en zeer smakelijke lunch.
De middag besteden we al luierend bij het zwembad. Of we nog gaan dineren weten we nog niet.
