2 Februari: Hardap Dam
Na dagen in en rond Windhoek gaan we vandaag weer fijn "on the road". De bestemming is Hardap dam, tweehonderdzestig kilometer zuidwaarts. Iets na twaalven arriveren we in het Hardap dam resort. Dat is een door de regering gerund complex met (luxe) huisjes en een camping. Eromheen is een natuurpark met dezelfde naam.
We hebben hier twee nachten geboekt in een VIP chalet. Het blijkt een ruime driekamerwoning te zijn compleet met keuken, balkon, veranda en zelfs carport pal aan het meer. Maar liefst drie knoeperts van airco's hangen in het huisje. Wel nodig ook, het is wederom errug warm. Er is helaas alleen wifi bij de receptie. Omdat we nog steeds niet uit de autohuur en andere sores zijn spenderen we een behoorlijk deel van de middag daar.
Eerst maar eens de draad oppakken van de autohuur. Langzaam begint het bij Woodford door te dringen dat zij aan zet zijn. Ze beloven na de zoveelste pissige app van onze kant de zaak te gaan regelen. De Namibische verhuurder weet (nog) van niks.
Dan de creditcard soap. Er blijkt weer een reservering op de kaart te staan die net gedaan is. Er is dus iemand fijn aan het shoppen geslagen. Shein, de kledingwebsite, laat weten dat zij er niets aan doen. Het enige wat er voor ons opzit is de creditcard te laten blokkeren en dat kan alleen telefonisch naar Nederland.
Tijd om een stukje park te gaan verkennen. Hardap dam is een stuwdam in de Fish river om die te reguleren. Door de stuwdam is een groot meer ontstaan te midden van een tamelijk kaal en dor landschap. In dat landschap zijn er onnoemelijk veel kleine bergjes bestaande uit een verzameling rotsblokken. De naam Hardap is het lokale woord voor tepel. De bergjes zien er inderdaad als tepels uit.
Ook in het meer zijn er dergelijke bergjes te zien.
Een close-up van zo'n tepel.
Het wemelt in dit park van de klipdassies. Kennelijk zijn er hier geen natuurlijke vijanden. Ze schieten alle kanten op als we eraan komen. Het blijft een grappig gezicht om deze knuffelbeesten te zien. Je kan er foto's van blijven maken.
Het meer wordt bevolkt door aalscholvers en pelikanen.
Bovenop een heuveltop is een gigantisch restaurant waar we bijna de enigen zijn. Het eten is niet je dat, het uitzicht dan weer wel. Het personeel is niet erg gemotiveerd om het de weinige gasten naar de zin te maken. Het maakt ons niet al te veel uit, we vermaken ons wel.
Als het donker is gaan we terug naar ons huisje. Daar worden we belaagd door een joelende bende insecten, waaronder grote zwarte vliegende mieren die onder een kier van de voordeur zijn gekropen. Dat wordt dus een dikke mat tegen de voordeur en de horlepiep dansen om ze allemaal dood te trappen. Dat wekt weer de aandacht van piepkleine miertjes die de uitvaart van hun grote broers gaan verzorgen. De vloer ziet er niet uit, werk voor de schoonmaak morgen.
3 Februari: Hardap Dam
Het eerste wat we doen na het ietwat karige ontbijt is wederom appen met Woodford. Zij zeggen dat ze alles geregeld hebben en vragen of we nog niets van Sani hebben gehoord. Bij Sani blijft het vooralsnog stil, maar ja, het is zaterdag...
Dan gaan we het park in. We steken de rivier over en rijden een loop van een kleine dertig kilometer over een redelijke onverharde weg. Het landschap is vrij eentonig en veel dieren zien we niet. Af en toe wat vogels zoals deze zanghavik die bleeksingvalk in het Afrikaans wordt genoemd.
In de verte ligt het meer en aan de overkant daarvan het resort.
Opeens staat er een giraffe langs de weg. We schrikken er alledrie van.
Aan het eind van de loop besluiten we dat we niet nog meer gaan rijden in het park. We zijn bang dat we dan zomaar zestig tot tachtig kilometer meer van hetzelfde krijgen. Er loopt nog een klein weggetje omhoog naar de stuwdam. Bovenop de stuwdam is goed te zien hoezeer dit land lijdt onder de droogte. Het waterniveau is bedroevend laag.
De zeer lage waterstand is ook de reden waarom er geen bootcruises meer zijn. We hadden ons vooraf verheugd daarop, maar snappen het nu wel. Vanaf de stuwdam kunnen we een mooie foto maken van een tepelbergje dat ervoor ligt.
Aan de overkant ligt het restaurant. vanaf hier is goed te zien wat een mooie plek daarvoor is uitgekozen.
Aan de zuidkant van de stuwdam ligt de Fish river. Het is nu maar een armetierig stroompje.
Aan het eind van de rit stoppen we nog even bij de receptie. Niet alleen voor de wifi maar ook om een foto te maken van de mooie kokerboom daar voor de deur.
Vrijwel de hele middag brengen we door op de bank die we binnen voor de schuifpui hebben gezet. Het uitzicht is prachtig en verandert de hele tijd door het weer. Het begint gewoon met een zonnetje maar weldra zien we de onheilspellende donkere lucht aankomen.
Het begint steeds harder te waaien en in de verte komt er een zandstorm aan.
Het wordt al maar donkerder tot het begint te hozen. Dat duurt maar een uurtje en het wolkendek breekt alweer.
Als het helemaal droog is doen we de schuifpui open en luisteren naar de blije vogels. Deze maskerbuulbuul fluit dat het een lieve lust is.
Het is inmiddels half zes, de tijd vliegt. Zometeen nog even internetten en dan is het weer etenstijd.
Morgen gaan we naar Kgalagadi!
