29 December: Mandalay
Ondanks de flikkerende neon reclame, het spijkerharde bed en de rochelende Chinezen op de gangen slapen we prima in wat we zelf al de SingSing noemen.
Omdat we over een paar dagen om zeven uur in de ochtend met de boot vanaf Mandalay naar Bagan vertrekken gaan we op zoek naar een beter/leuker hotel voor de nacht ervoorafgaand. Aan de rivier buiten het centrum is er zo eentje en daar gaan we na het ontbijt met de taxi naar toe. Helaas, fully booked.
We lopen naar de oever van de Irrawaddy en daar ontrolt zich een hele wereld voor ons. Hele legioenen mensen wonen hier permanent tussen de troep en de viezigheid. En er is volop activiteit. Schepen worden gelost,
de waren worden overgeladen in vrachtauto's
en de was wordt gedaan.
Ook al lijkt het op sommige foto's nog wel mee te vallen, zeker als het zonnetje schijnt...
De realiteit is dat dit niet veel meer is dan een vuilnisbelt. Het stinkt hier dan ook behoorlijk.
De inwoners zelf lijken er in ieder geval geen moeite mee te hebben zo te zien.
We wandelen verder richting het centrum. Je struikelt bijna over de pagodes onderweg. Sommigen zijn van buiten een en al bling bling. Anderen stellen zich wat bescheidener op. Deze ziet er best wel chic uit met de fraai bewerkte teakhouten entree.
Na nog een mooi hotel geprobeerd te hebben, ook fully booked, geven we het op.
In de middag brengen we een bezoek aan een kapsalon/beautysalon. Peet gaat voor de tondeuse. Bij het afrekenen blijkt dit vijfhonderd kyat te kosten, vijfenveertig eurocent. Hij betaald met een briefje van duizend kyat en krijgt van het wisselgeld een hoofd- en nekmassage van een kwartier.
Mar gaat ook voor een knipbeurt. Dat is voor vrouwen het dubbele van de prijs voor de mannen, zodat we samen bijna twee euro over de balk mikken. Mar heeft aardig wat bekijks...
Om een uur of vier nemen we de taxi naar 's-werelds langste teakhouten brug, de U Bein brug. De brug is twaalfhonderd meter lang en is echt een topattractie. Niet alleen monniken lopen over de wiebelige planken naar de overzijde van het meer dat de brug overspant.
Hier blijven we tot de zon om kwart voor zes ondergaat.
Er wordt van alles en nog wat op en rond de brug verkocht. Bijvoorbeeld deze zielige kleine uiltjes. Voor drieduizend kyat, een kleine drie 3 euro, kun je er eentje de vrijheid hergeven.
De zon staat al laag als we net op de brug zijn.
Veel, heel veel, mensen willen op de foto met een stuk brug op de achtergrond. Ook de monniken zijn ijdel genoeg ervoor.
Wie fotografeert wie nu eigenlijk... Tegelijk afdrukken!
Je kunt een bootje huren om vanaf het meer de zonsondergang met op de achtergrond de brug te fotograferen. Tientallen toeristen doen dat dan ook en zitten een dik half uur lang te wachten in slagorde in de bootjes met de camera in de aanslag.
Wij kiezen een ander standpunt en dat levert verrassende plaatjes op. Vlak achter de bootjes blijkt een eendenfokkerij te zijn. De eenden moeten voor het donker binnen zijn en worden door "duckboys" in bootjes opgedreven.
Dan valt het doek.
's Avonds gaan we uit eten met een Deens stel dat we de dag ervoor hebben ontmoet op het vliegveld van Yangon. Als je ooit in Mandalay komt... onthouden, ga dan naar Smart Garden. Ze hebben in tegenstelling wat de naam doet vermoeden geen tuin, maar een terras aan het water. En geweldig lekker Thais eten!
