25-26-27-28 December: Ngapali Beach
Elke ochtend wordt er een heerlijk uitgebreid ontbijt geserveerd door onze
favoriete ober, The Lin, bijgenaamd Sunny. Hij heeft elke dag een glimlach van oor
tot oor en bij alles wat hij op tafel zet zegt hij OK gevolgd door het gerecht
en eindigt dan met Sir (ook tegen Mar).
Dus: "OK toast Sir"? "OK omelet Sir"? Hij is een schatje van
zestien jaar oud.
Zowat elke dag nemen we ons voor een aantal foto's van dit mooie kleinschalige complex te nemen, maar op de een of andere manier komt het er steeds niet van. Op dag vijf (?) uiteindelijk denken we er bijtijds aan.
De achterzijde van het centrale gebouw, tevens restaurant.
Een gedeelte van de binnentuin waar we op uitkijken.
Mar voor de deur van onze kamer op de galerij.
Vanaf de galerij kijk je uit op de Engelse school van het dorp. Hier werken allemaal blanke vrijwilligers om de Birmese kinderen o.m. Engelse les te geven. "Mammy Sue", zoals onze gastvrouw liefdevol door de locals wordt genoemd, is één van hen.
Als wij een bezoekje aan de school brengen wordt er net tandenpoetsles gegeven door een Duitse vrouw aan de allerkleinsten. De kinderen kijken gefascineerd toe hoe ze het voordoet op het grote voorbeeld gebit.
Na een paar dagen op het strand neemt ineens de visactiviteit drastisch af. Er varen bijna geen bootjes meer uit. Navraag leert ons dat het bijna volle maan is en de vangst dan altijd tegenvalt.
Voor de vrouwen is dit de tijd om de netten waarop de vis gedroogd wordt schoon te maken. En dat doe je in de zee. Bikini's kennen ze niet, gewoon met kleren en al het water in. Ook dit is een kleurrijk en boeiend schouwspel om naar te kijken.
Zij weten dat ze als ze ouder zijn ze ook aan de beurt komen om netten te wassen en kijken nu alvast de kunst af.
Zo moet het dus...
We missen net de voorstelling van de marionettenspeler bij de lodge. Zijn poppen hangen er nog.
Zoals altijd komt aan alles een eind. Na zes heerlijke dagen en nachten mogen we weer op pad. De eindbestemming van vandaag is Mandalay. We vliegen eerst in de ochtend naar Yangon en vanaf daar eind van de middag door naar Mandalay.
Bij het vliegveld van Thandwe staat een bord dat niets aan duidelijkheid te wensen over laat. En dat voor een land wat een van de grootste heroïne exporteurs ter wereld is....
In de "departure lounge" kan je gratis boeken lenen. De tekst staat niet helemaal in de juiste volgorde. Je hebt vijftien seconden om alles goed neer te zetten. De tijd gaat nu in...
Vlak naast de startbaan ligt dit toestel dat voorlopig niet meer zal vliegen. Volgens de locals is hij niet gecrashed, maar "it was just a bad landing".
Na wat vertraging arriveren we uiteindelijk 's avonds om half acht in ons nieuwe onderkomen, het Sein Sein hotel in Mandalay. Deze Chinese bunker ziet er van binnen koud en ongezellig uit. Door de drukte in de stad is er vrijwel geen andere keus. Het is gelukkig maar voor twee nachten.
