14 januari: Saigon
Aan het begin van de middag komt er een einde aan ons verblijf in Hội An. We gaan vandaag naar Thành phố Hồ Chí Minh zoals Saigon sinds de oorlog heet. Voor ons ligt de naam Saigon wat makkelijker in het gehoor.
We worden door een taxi opgehaald bij het Ving Hung en naar het vliegveld van Danang gebracht. Na een vlucht van anderhalf uur stappen we weer in een taxi die ons naar het Vieng Dong hotel brengt. Het hotel ligt in District 1, het centrum waar veel shopping centers, markten en (dure) hotels te vinden zijn.
We gaan in een van de shopping centers een hapje eten. Mar kijk eens peinzend om zich heen.
15 januari: Saigon
Ook in Saigon vindt je overblijfselen uit de Franse koloniale tijd. Wat te denken van de Nhà thờ Đức Bà Sài Gòn oftewel de Basiliek van Notre-Dame. Boven de ingang staat, ondanks dat het half januari is, "mừng chúa giáng sinh". In goed Nederlands, prettige kerst.
Het wemelt hier van de toeristen, je vindt in de buurt van ons hotel ook allerlei aanbieders van diensten, massage, cyclo, taxi etc. Vraag en aanbod zijn niet helemaal op elkaar afgestemd, dus wat doe je als er even geen vraag is???
Vietnam is onlosmakelijk verbonden met de desastreuze Vietnamoorlog. We gaan naar het oorlogsmuseum. Veel te zien over wat de Amerikanen allemaal fout hebben gedaan in de periode 1954-1975. Weinig tot niets over de eigen rol van de Vietcong of NVA (North Vietnamese Army).
Op de binnenplaats staat nogal wat oorlogstuig. Hier een F5-A "freedomfighter" met nog wat bommetjes.
We doen alles lopend, ondanks de bloedhitte.
16 januari: Saigon
Het is alweer onze laatste dag in Saigon. Vandaag huren we een motorfiets. We gaan o.a. naar District 5. Deze wijk is het Chinatown van Saigon en wordt in de volksmond Cholon genoemd. De Vietnamezen en Chinezen maken zich alvast op voor Tết Nguyên Đán, kortweg Tết, het Vietnamese nieuwjaar.
Bij de bloemist hangt een krans die je bij ons niet moet uitstallen...
Het wemelt hier van de pagodes en tempels. Dit is de Miếu Thiên Hậu tempel. Aan het plafond hangt wierook dat wel een maand lang brandt.
Rijdend door Cholon komen we bij een zijarm van de Saigon rivier. Hier is het verschil tussen arm en rijk goed te zien. De armen leven in schamele hutjes op palen tussen het vuil en de inktzwarte drek. Het stinkt verschrikkelijk.
Weer terug in het centrum krijgen we een lekke band. Geen nood, op vrijwel elke hoek van de straat zit wel iemand met een pomp en een bakje water. Het plakken van een band kost vijfduizend dong. Wij hebben twee gaten zo geeft de bandenplakker aan. Dus is de rekening tienduizend dong, oftewel vijftig eurocent.
Vol goede moed rijden we weer verder. Niet voor lang, een kilometer verderop staan we weer met een platte band.
Deze reparateur kijkt vol misprijzen naar onze binnenband. Pff, number ten, no good! Hij heeft voor ons nog wel een tweedehands, "number one", weliswaar met een gat erin, maar dat is zo gemaakt. Nogmaals tienduizend dong. We zijn nu echt uit de zorgen. Blij dat we geholpen zijn tuffen we weer verder naar huis.
