17 Januari: St Lucia
Plannen zijn er om veranderd te worden. In 2004 zijn we voor het eerst in St Lucia geweest en we hebben het daar toen erg naar ons zin gehad. Tel daarbij op dat het weerbericht voor St Lucia en omgeving er prima uitziet, niet te heet, zonnetje, wolkje. En dus zetten we koers naar St Lucia.
We moeten alleen nog vierhonderd kilometer door het regengebied, dwars door Kwazulu Natal om er te komen. Google zegt dat we daar vijf uur en een kwartier over doen en dat blijkt aardig te kloppen. Tenminste als je flink doorrijd.
Hoe de rit was? Veel regen, slechte tot bar slechte wegen, veel gaten in de weg. En uitkijken geblazen in en rond de vele dorpjes. In deze contreien kom je geen blanke tegen. De meeste inwoners hebben geen eigen vervoer en lopen langs de weg. Af en toe moeten we daarvoor vol in de remmen en ook wel eens voor een kudde geiten, koeien of schapen.
De laatste druppels regen vallen zo'n tien kilometer voor St. Lucia en dan is het afgelopen met het mindere weer. Van tevoren hebben we afgestemd dat we drie nachten hier blijven en lodges uitgezocht die beschikbaarheid hebben. Kennelijk houdt niet iedereen dat goed bij, de eerste twee hebben geen plek. Dan toch maar naar de Bhangazi lodge waar we tig jaar geleden hebben gebivakkeerd?
Daar blijkt er plek zat. De eigenaren van toen, Wimpie en Andreas, zijn uit elkaar en de boel is verkocht aan Mandy en Simon, aardige mensen. We nemen onze intrek in de Lion room.
's Middags gaan we naar een restaurant bij de estuary en nemen daar een biertje met uitzicht.
En dan is het alweer etenstijd. Na al het vlees van de afgelopen dagen gaan we nu maar eens voor een pasta bij de plaatselijke Italiaan. Terwijl we zitten te eten roept er ineens iemand "hippo"!!
Voor we het fototoestel in de aanslag hebben is het kolossale beest alweer op de weg terug.
Op de trap van de lodge struikelen we bijna over deze tien centimeter grote slak met zijn huis. Toch nog wat "wild" gezien vandaag.
