3 Februari: Lambert's Baai vervolg
De avond brengt een verrassing. We hebben al eerder gehoord en gelezen over restaurant Muisbosskerm. Dit "open air" restaurant ligt een kilometer of twee van onze lodge pal aan de oceaan. Het was gisteren dicht en het gaat alleen open als er vijftien of meer reserveringen zijn.
Als we om half zeven langsrijden staan er genoeg auto's, het restaurant is open. Het is een vreemdsoortig gebouwtje, meer een soort hol met een open dak. De wanden, skermen op zijn Afrikaans, lijken net een vogelnest. Dat houdt de wind goed tegen. Het open dak is nodig want binnenin wordt vis geroosterd, veel vis, heel veel vis. Zo'n beetje alles wat hier zwemt komt op de houtgestookte braai terecht. De rook van de braai en de houtoven is om te snijden.
De formule is simpel, je betaalt een bedrag en kan zoveel vis en/of vlees eten als je wilt. Het is er druk. De locatie is echt perfect, net als de kwaliteit van hetgene wat er wordt geserveerd. Onder een afdakje wordt de vis schoongemaakt. De meeuwen hebben zich al verzameld voor de eventuele restjes.
Wat sfeerbeelden van het restaurant en de bezoekers.
Kokkie is druk bezig vis te roosteren.
Het heet hier niet voor niets de westcoast. De zon gaat hier onder in de Atlantische oceaan.
4 Februari: Riebeek Kasteel
We kijken beiden niet goed op de kaart en i.p.v. een stukje om te rijden over verharde wegen nemen we de kortste route zuidwaarts. Dat betekent dat het asfalt ineens ophoudt en we op vijfendertig kilometer dirtroad worden getrakteerd, grrrrr.
In Riebeek Kasteel is het een drukte van belang. Allemaal dagjesmensen uit Kaapstad komen hier lunchen en galerietjes aflopen. Het centrale plein staat vol met BMW's, Audi's en Porsches. We rijden wat rond en na wat mindere accommodaties te hebben bekeken besluiten we voor het Royal hotel te gaan. Dat is eigenlijk boven budget maar we zien tot ons genoegen dat als je na drie uur 's-middags aankomt je vijftig procent korting krijgt. Dat laten we ons geen twee maal zeggen. Ze zijn ook nog coulant en we kunnen we om twee uur al terecht in een mooie kamer met airco. Dat is wel nodig, het is weer eens boven de dertig graden.
Het (achter) uitzicht op de bergen en de wijnranken.
In de hoofdstraat bepaalt deze kerk al meer dan hondervijftig jaar het beeld.
Hoe dichter bij Kaapstad hoe droger het wordt. Dat zie je onderweg op de velden, maar mocht ook dat je zijn ontgaan dan zie je het wel op de manshoge borden langs de weg.
Na vier uur wagen we ons weer eens buiten. De hitte is nauwelijks minder. Als we om één minuut over vijf de plaatselijke super binnen lopen merken we dat we te laat zijn om nog een fles wijn te kopen. Na vijf uur is de verkoop hier bij wet verboden. Jaja, het is immers de dag des heren...
Nou ja, het maakt niet veel uit. We gaan toch in het hotel eten, "oppi stoep" zoals ze hier zeggen oftewel op de veranda.
