5 Oktober: Witsand
Na het ontbijt nemen we afscheid van Fanie & Annette. We besluiten om via de blombosweg naar Witsand, bekend als de walvis kraamkamer, te rijden. Dat is een ritje van vijfenzestig kilometer. Het is weliswaar alleen maar "dirt road", maar al om een uur of tien komen we in het plaatsje aan.
In Witsand gaan we direct naar het strand om te zien of er walvissen zijn. En jawel hoor, massa's zwemmen er rond, veel moeders met kalfjes. Het is een kalme oceaan, maar helaas is het eb, dus zijn ze niet al te dichtbij.
We zijn er nog geen vijf minuten of er springt er eentje voor ons uit het water.
Mar slaakt een verrukte gil en trekt daarmee de aandacht van nog twee andere "whalewatchers", Manon en Django. Wij denken dat het normaal is om direct springende walvissen te zien. Zij vertellen dat ze al zo'n twee uur zitten te wachten op deze capriolen. Om het helemaal af te maken doet de walvis ook nog een zijwaarts bommetje voor ons. De vin die boven water steekt is zeg maar zijn armpje.
Na een uur of twee houden we het voor gezien en gaan naar het Waterkloof Guesthouse. Dat is zo'n zeventien kilometer "dirt road" landinwaarts. Waterkloof is een struisvogelboerderij. De eigenaars houden daar niet alleen tweeduizend struisvogels maar ook nog twaalfhonderd merino schapen en wat koeien. De farm is een paar honderd jaar oud en al die tijd in handen van de familie (str)Uys. Het is een fraai complex van gebouwen, met een mooie tuin er om heen.
Van binnen ademt alles struisvogel uit. Er liggen struisvogelveren, struisvogeleieren en je zit op stoelen van struisvogelleer.
Het plafond is niet zo heel oud, maar wel gemaakt van oud hout en zeer decoratief. Je voelt je net alsof je in een kerk zit waar ze struisvogels vereren.
Om een uur of zes, half zeven gaan we met de heer (str)Uys eieren rapen. Nou ja, we doen zelf helemaal niets, maar gaan met hem en zijn zwarte knecht mee in de Landrover. Hij rijdt ons eerst naar een bergje vanwaar we de omgeving kunnen zien. De zon is inmiddels aan het ondergaan en dat levert een decor voor Hollandse meesters op.
Hannes vertelt en passant dat hij een echte Hobbema thuis aan de muur heeft hangen. Ja ja, oud geld.
De struisvogels leggen hun eieren gewoon in het zand en gaan er van door als we lawaai maken. En wij maar denken dat we ze moesten optillen zodat Hannes de eieren kon oprapen onder de struisjes vandaan. Mar slaakt een zucht van verlichting. We rapen niet al te veel eieren op, het heeft de afgelopen dagen flink geregend hier en dan zijn ze van de leg.
Een van de mannetjes is heel nieuwsgierig naar het fototoestel wat Peet in zijn handen heeft en wil best wel poseren.
De zon is inmiddels al onder, maar omdat het een heldere volle maan is kan je zonder te flitsen de beesten fotograferen.
We eten op de farm en gaan na het eten slapen met de belofte dat we morgen struisvogeleieren voor ontbijt krijgen.
