1 Oktober: Addo Elephant park
We willen ook graag het Addo Elephant park een keer bezoeken. Het ligt niet zo gek ver van Boknes. Er is een nieuwe toegangspoort geopend die precies op onze weg ligt en de rit dertig kilometer korter maakt. We zijn maar negentig kilometer van het park vandaan. Onderweg komen we een fanfarekorps met zeer ernstig kijkende mannen en vrouwen tegen. Vast op weg naar de kerk.
Vlak bij Colchester rijden we Addo in. Het is zondag en we zijn helaas niet de enige bezoekers. Behalve olifanten zijn er nog veel meer wilde dieren, maar we komen toch hoofdzakelijk om onze dikhuidige vrienden te zien. Die zijn er volop!
We zien niet alleen grote olifanten, maar zo'n beetje alle formaten. Deze maken deel uit van een kudde van vijftien tot twintig exemplaren.
Ze doen zich tegoed aan de bloemetjes. Daar moeten ze er heel wat van eten, dus malen ze de hele dag door.
Wat er in gaat moet er ook weer uit. En dit zijn ook weer geen kleine beetjes.
Ze poepen niet alleen veel, ook het plassen is een machtig vertoon. Deze jongen kan zo bij de vrijwillige brandweer.
We kunnen ze allemaal van heel dichtbij bekijken.
Een eindje verderop komen we een bul met één slagtand tegen.
Hij hoort bij een groep mannetjes die zich werkelijk helemaal niets van de toeristen aantrekken. We staan met vier auto's te wachten tot we verder mogen rijden. Niet dus, deze meneer is echt niet van plan een poot te verzetten en achter ons sluiten twee andere olifanten de weg af. Na een minuut of twintig mogen we omkeren en er van door. Het pad wat we wilden volgen blijft gesloten...
Genoeg olifanten gezien, we gaan op zoek naar de andere parkbewoners.
