26 September: Graaff-Reinet
We slapen zalig in het gigantische bed en checken nog even de mail voor vertrek. Heerlijk een kamer met internettoegang!. Daarna gaan we vroeg op pad, het is nog een aardig eind rijden vandaag. Van Upington naar Graaff-Reinet is een kleine zevenhonderd kilometer. De eerste honderd ervan zijn nog "scenic" te noemen, maar na Groblershoop is het ronduit "boring"! Als je ooit op de kruising van de N9 en de N10 komt kijk dan uit. Het werd ons bijna fataal, maar ja, wat wil je, ze rijden hier aan de verkeerde kant van de weg en als wij dan aan de voor ons goede kant gaan rijden...
Zevenentwintig kilometer ten noorden van Graaff-Reinet ligt Abbotsbury, de schapenfarm van Gordon en Sue Scott. Er staat een piepklein bordje dat naar de farm verwijst langs de kant van de N9 dat we bijna missen. De oprijlaan is drieënhalve kilometer lang. De eerste helft is vrij vlak, daarna wordt het bergachtig. Volop vogels en mooie planten, zoals de aloë ferox.
Uiteindelijk komen we bij een droomhuisje aan. Een zit-eetkamer, een badkamer en een slaapkamer met een kingsize bed. Op het bed liggen heerlijk zachte lakens en een berg kussens. Het avondeten wordt in onze eigen cottage geserveerd. De dagen dat we op de farm eten staat er springbok, kudu, lam en bobotie op het menu.
Het terrein van Gordon en Sue is ongeveer twintig vierkante kilometer groot. We besluiten om in de middag van het huisje naar de voet van de berg te lopen. Dat is ook alweer tweeënhalve kilometer en als je je dan omdraait...
Ergens halverwege de wandeling komen we de restanten van een brand tegen. De zon is dan net verdwenen en het ziet er grimmig uit.
Maar als het zonnetje weer achter de wolken vandaan komt ziet het er allemaal weer lieflijk uit. Als we terugkomen bij onze cottage genieten we van het uitzicht naar de vallei.
Vanuit het slaapkamerraam ziet dat er zo uit.
We gaan aan tafel en openen de eerste fles die we hebben meegenomen van Alpha Excelsior uit Cederberg. Die slepen we al een paar duizend kilometer met ons mee. Proost!
