27 november: Hilton
Vandaag staat er een behoorlijke rit op het program, een kleine vijfhonderd kilometer van Coffee Bay dwars door Transkei terug naar Hilton in Kwazulu Natal. Veel bergwerk en smalle weggetjes waarop je goed moet uitkijken voor de "Transkei big five": koeien, geiten, paarden, schapen en varkens. Ze steken overal de weg over en ook de Xhosa bevolking, al dan niet vergezeld van dieren, lopen langs de kant van de weg. We moeten een flink aantal noodstops maken.
Na ruim zes uur rijden zijn we weer terug bij Rhett en Philippa. We kunnen overnachten in die schattige cottage van hen, het Gateside Guesthouse.
Helaas is het slecht weer en de hele vallei ligt in een nevel.
Maar, elk nadeel heb ze voordeel. We steken de open haard aan en trekken een lekkere fles wijn open. Wijn maken kunnen ze hier wel in Zuid-Afrika !
28 november: Drakensbergen
Van Hilton is het niet al te ver meer naar de Drakensbergen. In het Zoeloe heet de bergketen uKhahlamba, wat "barrière van speren" betekent. Het uitgestrekte gebied is werelderfgoed. Onze uitvalsbasis daar is Cathkin park, ook wel Champagne valley genaamd. Helaas is het weer niet veel verbeterd sinds gisteren.
We maken nog wel een "oefenwandeling", de "blue grotto trail". De wandeling van twee uur door het tropisch regenwoud waar het af en toe stikdonker is.
De eerste nacht in de Cathkin park slapen we bij de Inkosana Backpackers Lodge. Nou ja, slapen... Het bed is helemaal doorgezakt en eigenlijk zijn we toch iets te oud om tussen al dat jonge ongewassen spul te zitten.
29 november: Drakensbergen
We staan op met spierpijn, niet alleen van de wandeling maar zeker ook van het matras en besluiten om te verkassen. Vlakbij de backpackers vinden we Berghaven cottages. We krijgen daar een leuk huisje op een groot landgoed met uitzicht op de bergen. Er is verder geen verzorging bij het huisje,"self-catering" noemen ze dat hier. Gelukkig is er een paar kilometer verderop een bakkerij annex coffeeshop waar ze lekkere croisantjes hebben.
Nadat we gesettled zijn beginnen we vol goede moed aan "echte" wandelingen. Het weer is een stuk beter vandaag. We gaan het park in en nemen het pad richting de sterkspruit falls. Na een minuut of tien lopen zien we op nog geen drie meter afstand een bergrietbok.
Na deze wandeling gooien we er nog een schepje bovenop en gaan naar de nandi falls. Dat is andere koek, het is bloedheet en we moeten aardig stijgen. Met de tong op de schoenen komen we na in totaal tweeënhalf uur lopen bij de falls aan. Wel de moeite waard.
Onderweg terug kijken we steeds tegen de cathkin peak aan. Magnifiek uitzicht hoor...
Na vier uur komen we strompelend aan bij de ingang van het park. Nooit meer, verzucht Mar.
30 november: Drakensbergen
Zeg nooit nooit. Ook vandaag toch nog een klein wandelingetje, dit keer onder begeleiding van een Zulu gids, Steve. We gaan op weg naar de "bushmen paintings", rotsschilderingen van de San of ook wel de bosjesmannen zoals ze vroeger werden genoemd. Deze is meer dan vijentwintighonderd jaar oud en Steve weet precies wat alles betekent. Wij niet meer, helaas.
Al met al toch weer drie uur op pad. En een spierpijn! En stijf! Met veel moeite nog wel kunnen bukken om deze tien centimeter grote sprinkhaan vast te leggen. Is ie mooi of niet?
Tevreden strompelen we naar de cottage toe voor onze laatste nacht daar.
