19 november: Hilton
Met pijn in het hart nemen we afscheid van St Lucia. We gaan naar de dolphin coast, een stuk kust ten noorden van Durban. Als we bij de dolphin coast aankomen wacht ons een teleurstelling. Het lijkt een beetje op de costa del sol, alleen is de hoogbouw hier iets minder hoog. Niet echt iets voor ons, dus plank gas en wegwezen, landinwaarts.
Niet alle Zuid-Afrikanen kunnen even goed rijden en het is erg druk op de zeer steile bochtige zesbaansweg door Durban en Pietermaritzburg. Na een dolle rit komen we aan in het stadje Hilton. Daar vinden we het Gateside Guesthouse. We krijgen een eigen huisje naast het grote huis en je kunt zien dat Peet het wel prima vind daarzo...
Geen wonder dat Peet zo tevreden kijkt, dit is zijn uitzicht.
Als je in het zwembad ligt ziet het huis er zo uit. Het kleine huisje links is van ons.
20-21 november: de Midlands
De pret duurt maar een dag. Helaas is de B&B van Phillippa en Rhett, de ex-Zimbabwaanse eigenaren, voor het komend weekend helemaal volgeboekt.
We moeten op zoek naar een ander verblijf. Dus raadplegen we de portfolio guide maar weer eens en gaan op weg naar het volgende adres. Het wordt de Harrow Hill Guest farm, in het plaatsje Howick, twintig kilometer verderop. Ook bepaald niet slecht!
Het linker gedeelte van dit huis is helemaal voor ons. Het bestaat uit en grote kamer, badkamer, lounge, serre en veranda.
In de gigantische tuin lonkt het zwembad.
De canna's in de tuin staan vol in bloei.
Het hele weekend besteden we met toeren in de omgeving en genieten. Er is een route uitgestippeld die de Midlands Meander heet. De weg loopt door een schitterend golvend heuvellandschap. Overal kan je stoppen bij farms, galerietjes, winkeltjes, etc. We zijn onder meer bij een leeratelier, een hangmattenmakerij en een houtbewerkingsatelier geweest.
Plotseling zien we een bordje dat wijst naar een plek waar ze "chimes" maken. Mar weet even niet wat de vertaling ervan is. Zodra we bij de chimes aankomen wordt het haar duidelijk wat het betekent. Maar welke moet je nu meenemen in de koffer?
Er wonen hier voornamelijk rijke en superrijke Zuid-Afrikanen van Engelse afkomst die nog maar net door hebben dat de tijd van de apartheid voorbij is. Ze behandelen hun bedienden wel wat beter dan in die tijd...
Het is hier allemaal overdaad wat de klok slaat. We ontbijten met antiek zilver bestek. Naast Peet zijn bord staat een belletje om Philippina, de zwarte bediende, te waarschuwen mochten we wat nodig hebben. Dat gaat ons echt te ver, we generen ons dood.
Dan maar buiten de deur een kopje koffie met een plakje cake nuttigen. Nou ja, plakje... Let wel, er staat voor zeker drieënhalve euro op tafel.
De zon schijnt ook hier niet altijd. Wel prachtige luchten om te zien onderweg.
We sluiten de Midlands Meander af met een bezoek aan de Karkloof Falls.
