9 Februari: Ibagué
Het voornemen van vandaag is een wandeling te gaan maken in de valle de Cocora. De vallei, die in de cordillera central ligt, maakt deel uit van het nationaal park Los Nevados. Hier komt de nationale boom van Colombia, de ceroxylon quindiuense of waspalm, veelvuldig voor.
Het is maar acht kilometer rijden vanuit de lodge naar het beginpunt van de wandelroutes waarvan er twee zijn, een lange en een korte. Wij willen de korte van vijenveertig minuten doen, de lange is maar liefst vijf uur. Hoe dichterbij we komen hoe drukker het wordt. Het wemelt van de jeeps volgeladen met voornamelijk backpackers. Je kunt de route ook te paard afleggen, de weg ligt dan ook bezaaid met paardenstront. Het weer is niet echt geweldig, het motregent. Het heeft gisteren ook geregend zodat we vermoeden dat het een wandeling door stront en blubber gaat worden met een man of duizend tegelijk.
Nee, dit is niks voor ons, deze coca-cola route. Enigszins gedesillusioneerd keren we om.
Gelukkig staan langs de weg die we zijn gekomen ook waspalmen. Als troost maken we daar foto's van.
Het is een grappig gezicht, die koeien op de bergrug in de verte. Lijkt wel Zwitserland met palmbomen.
We doen nog maar een bakkie koffie in Salento voor we aan de urenlange tocht naar Ibagué beginnen. Het is niet ver, maar de wegen zijn steil en erg bochtig. Tel daarbij op dat er vandaag wel heel veel vrachtwagens op de weg zijn en dan weet je zeker dat je een paar uur zoet bent.
Bij aankomst blijkt dat Ibagué geen stad is die je hart steelt. Bovendien hebben we wel weer wat op- en uitzoekwerk te doen voor de komende dagen. We verlaten hotel Estelar Altamira dan ook niet meer vandaag. Dit zou een vijf sterren hotel moeten zijn maar we vinden het hooguit vier sterren waard. Wel een mooi zwembad.
10 Februari: Bogotá
Tot onze verbazing en genoegen is de weg naar Bogotá vrijwel geheel een vierbaansweg. We moeten ook vier keer tol betalen, ongeveer drie euro per keer. Onderweg maken we nog even snel een foto van de Kia Picanto, morgen moeten we de auto immers alweer inleveren.
We schieten goed op tot aan Bosa, een voorstad van Bogotá. Daar rijden we het verkeersinfarct van de stad in. Over de laatste twintig kilometer doen we ruim een uur.
Het hotel van vandaag ligt minder dan twee kilometer van het vliegveld. Wel handig want morgenochtend vroeg vliegen we terug naar Cartagena. We arriveren om een uur of één in de middag in het Habitel hotel. De chagrijnige troel achter de balie is niet te vermurwen. Ook al heeft het er alle schijn van dat het hotel nog niet halfvol is, we mogen nog niet inchecken. Jammer, het Habitel is op zich een goede keus voor iets meer dan vijftig euro per nacht. Moderner dan het onderkomen van gisteren, maar ook hier geen *****, eerder ****.
Het is tijd voor de lunch. Na enig zoekwerk belanden we in een kiprestaurantje in de wijk. Veel voor weinig, lekkere kip. Bij terugkeer mogen we eindelijk inchecken... Vermeldenswaard is de isolatie van het hotel. Je ziet de vliegtuigen wel opstijgen maar hoort er vrijwel niets van.
