27 September: Yellowstone park dag 2
Het is een ijskoude nacht geweest, we moeten krabben voor we kunnen vertrekken. In het park is het temperatuurverloop enorm. Overdag loopt de temperatuur gemakkelijk op tot boven de twintig graden, 's nachts vriest het een paar graden.
We zijn onderhand wel gewend aan de (vrijwel) onbewolkte luchten. Aan de rand van het Yellowstone meer staan een paar espen, ook wel Amerikaanse ratelpopulieren genaamd, in herfsttooi.
Waar we de hele tijd naar uitkijken gebeurt een uurtje later. Peet ziet een Amerikaanse zwarte beer een veldje oversteken. Eerdat Mar de auto tot stilstand heeft gebracht en we de camera in de aanslag hebben is het beest al tussen de bomen verdwenen. Maar als je goed kijkt en inzoomt kan je hem toch nog zien zitten. Helaas is dit onze enige berenfoto...
Waar we wel gelegenheid genoeg voor krijgen is het fotograferen van Amerikaanse bizons. Hieronder een grazende kudde met kalfjes erbij.
Een groep grote Canadese ganzen kiest het hazenpad als wij naderen.
Aan de oost- en noordkant van het park zijn niet zo veel geisers als aan de westkant. Maar ook hier kan je borrelende, rokende en stinkende modderpoelen zien.
Bij één van de geisers komen we deze ranger tegen. Jammer genoeg kan je hem op de foto niet horen knauwen.
De Yellowstone rivier loopt ook gedeeltelijk door een canyon. Ze noemen deze de Grand Canyon of the Yellowstone. Vanaf het artist point nemen we een paar foto's.
We nemen voor de verandering ook eens een dirtroad. Mooi landschap met al die espen.
Vlak bij de north entrance ligt mammoth hot springs. Daar is het een drukte van belang, een kudde wapiti's loopt op en over een rotonde. Dit mannetje trekt zich weinig aan van alle toeristen.
Als we al bijna "thuis" zijn staan we nog een keer in een file. Een kudde bizons steekt de weg over richting een zoutvlakte.
Uiteindelijk zijn we om vijf uur weer terug in het Grant village. Het begint al frisser te worden. Nog even douchen en dan, net als gisteren, dineren in het restaurant dat uitkijkt over het Yellowstone lake.
Zo komt er een einde aan dit schitterende park voor ons. Morgen moeten we alleen nog naar de south entrance rijden. Dit park hadden we niet willen overslaan, het is de moeite van al die mijlen dubbel en dwars waard.
