25 September: Arco, Idaho
Vandaag hebben we zeshonderdvijftig kilometer voor de boeg. Vanuit Winnemucca nemen we de Interstate 80 naar het oosten. Baksteen op het gas en urenlang alsmaar rechtdoor in een landschap dat nauwelijks verandert. Na een paar uur verlaten we de I-80 en gaan noordwaarts op de I-93, richting Idaho. Ook op deze weg valt niets te beleven. Bij de grens tussen Nevada en Idaho, in het plaatsje Jackpot, maken we een stop voor een broodje en koffie.
Nevada is beroemd in de omringende staten vanwege het legaal gokken. Jackpot bestaat dan ook vrijwel geheel uit casino's, maar ja, wat zou je anders verwachten met zo'n naam. Het is dan ook niet verwonderlijk dat we daar alleen maar een sandwich kunnen scoren. Mar wil daar graag een espresso bij. Met een minzame glimlach zegt de barkeeper: "This is America ma'am". Geen fratsen dus, ze schenken alleen slap Amerikaans afwaswater. Je kunt hier beter je koffie "black as midnight on a moonless night" bestellen.
Net als we de enorme, dik belegde sandwiches zitten te eten komt een shuttle bus van een ander casino, Cactus Petes, aan. De chauffeur wijst op de sandwiches en zegt: "I've heard that they make some damn fine sandwiches in here, is that true?". Het klinkt alsof special agent Dale Cooper even over is uit Twin Peaks. Yes sir, indeed! We komen helemaal in de stemming.
We gaan Idaho in. De weg en omgeving is meer van hetzelfde. Na zo'n vierhonderdvijftig kilometer komen we aan bij het Craters of the Moon National Monument. Het park is een uitgedoofde vulkaan en de bodem bestaat uit gestolde zwarte lava. Dat levert mooie plaatjes en vergezichten op.
Inmiddels is het al half vijf en we besluiten om in het eerste het beste gat aan te leggen. Dat wordt dus Arco, Idaho. Nou ja, gat... Weten wij veel dat dit oord zo'n beroemde geschiedenis heeft. Ze zijn er maar wat trots op ook!
We vinden onderdak in het DK motel. Een heerlijk ongecompliceerd motel met aardige eigenaren. Er rijdt net zo'n typisch Amerikaans fenomeen, een school bus, voorbij.
Verder is Arco een typisch Amerikaans plaatsje in de bergen van het noordwesten waar het gros van de bevolking in pickup trucks rijdt.
De mensen knauwen hier wat af en zijn nauwelijks te verstaan.
Op aanraden van de eigenaren van DK dineren we in de Arco village club. Damn good steaks!!!
