20 Oktober: Haleakalā vervolg
Niet alleen de hoogte en de vergezichten zijn adembenemend... Ook de weg terug snijdt je de adem af. De zon brandt genadeloos en Mar zwoegt eenzaam op "gepaste afstand" achter Peet aan.
Voorbij de middag zijn we weer boven. Bekaf, dat dan weer wel. Maar wat een views.
Deze zeldzame plant heeft de status ernstig bedreigd. Hij is genaamd Mauna Kea silversword, groeit alleen op Hawaï en op deze hoogte. Ze bloeien maar één maal per jaar.
Op de top kun je ver kijken. In de verte ligt wat wij kennen als Hawaï. Hier wordt het Big Island genoemd.
We zakken af naar een lager gelegen viewpoint en lunchen met ons hoofd (nog maar net) boven de wolken.
Na de lunch, op de terugweg naar Kihei, rijden we dwars door de wolkenmassa heen.
Gelukkig komen we ook weer onder de wolken uit. Als je goed kijkt zie je de oceaan zowel links als rechts op dit smalste punt van het eiland.
Als we thuis komen zijn we best wel gebroken. 's Avonds gaan we Japans eten in Kihei. Ahi (geelvintonijn) voor Peet en wilde zalm voor Mar. We hebben het verdiend.
