18 Oktober: de weg naar Hāna
De weg naar Hāna is beroemd en is een belevenis op zich. Ruim honderd kilometer, zeshonderd bochten en éénenvijftig uiterst smalle bruggetjes telt deze weg. Hij slingert zich door het tropisch regenwoud aan de noord- en oostzijde van Maui. De weg zelf begint in Kahului, zo'n twintig kilometer van onze B&B vandaan.
Het eerste wat we tegenkomen is Ho'okipa, het wereldberoemde surfstrand. Hier aan de noordkant, wat ook de windkant is, zijn het hele jaar door hoge golven. Er zijn dan ook elke dag surfers op zoek naar die perfecte wave.
We gaan verder en opeens begint het te regenen. Logisch, het regent hier tweeëntwintig keer meer dan aan de westkant waar wij logeren. En dan krijg je een tropisch regenwoud. De weg is schitterend, je schiet maar langzaam op door de bochten en de stops die je steeds maakt op de mooiste plekken.
De ene keer rij je op zeeniveau langs de oceaan, de andere keer zit je (hoog) in de bergen.
We stoppen ook op het schiereiland Keʻanae. Het water is fel blauw en beukt op de lavarotsen.
Dan zijn we weer terug in de jungle, waar regelmatig watervallen te zien zijn.
Er wonen ook mensen hier. De postbode hoeft niet bij alle huizen tot aan de deur. Hier heeft ieder zijn eigen postbakje.
Vlak voor Hāna komen we bij een zwart zandstrand. Dit zwarte zand is eigenlijk lava. Maui, heel Hawaï is eigenlijk niets meer dan de top van een vulkaan midden in een gigantische oceaan.
Helaas ook hier weer de gebruikelijke obese Amerikanen die hun familieleden filmen en fotograferen, met al dit moois slechts als decor.
