1 Oktober: Zion
We vervolgen onze wandeling naar beneden. We zien uiteraard veel rotswanden...
Maar ook wild. Deze rakker, een muildierhert, had kennelijk flinke jeuk.
Degene die dit op zijn geweten heeft was net vertrokken. Helaas hebben we geen bevers gezien.
De dag verloopt niet geheel onbewolkt... Daarom wordt het hooguit dertig graden.
Ze blijven leuk, die rotsgrondeekhoorntjes. Maar is dit nu Knabbel of Babbel?
Na twee uur lopen zijn we bij één van de opstappunten van de shuttlebus. We gaan een halte mee naar beneden en lunchen bij de Zion Lodge. Daarna wandelen, inmiddels in de bloedhitte, twee kilometer naar een poel midden in de canyon. Je ziet bijna niets van de poel op de foto, wel de bergwand er om heen.
Nog een laatste blik achterom voor we het park rond twee uur in de middag verlaten. We gaan op weg naar Bryce Canyon national park, honderdveertig kilometer verderop.
Laat in de middag komen we aan bij Bryce en nemen onze intrek in het Bryce Canyon resort, zo'n vijf kilometer van de ingang van van het park vandaan.
We haasten ons met eten om de zonsondergang nog te kunnen zien in de canyon. Normaal gesproken komt het eten binnen vijf minuten op tafel, vandaag niet. Het duurt een half uur voor we eten hebben wat ook nog lauw is. We zijn daarom laat bij het park, maar toch nog net op tijd voor de zonsondergang.
