25 Januari: Montezuma
Een monteur van Europcar heeft ergens een kopie van de autosleutel laten bijmaken o.b.v. de twee helften. Hij heeft er bovendien ervoor gezorgd dat onze auto om kwart voor negen voor de deur van ons hotel staat. Gelukkig! Het leed is weer geleden en we zijn weer mobiel. We pakken snel de koffers want we zijn van plan vandaag een flink eind te rijden.
De weg via Quepos naar Jacó is een heel beste, brede weg. We kunnen dan ook flink wat kilometers maken. Aanvankelijk was het plan om in Quepos het Manuel Antonio park te gaan bezichtigen. Gewaarschuwd door de guide dat het weliswaar een mooi park is maar ook het drukst bezochte van Costa Rica scheuren we hier voorbij.
Een kilometer of twintig voorbij Jacó ligt Tárcoles. Die plaats is beroemd om zijn brug over de gelijknamige rivier waar je krokodillen kunt zien liggen op de oeverbanken. Het is me daar een circus van belang, de bekende eetstalletjes staan aan weerszijden van de brug. De krokodillen zelf trekken zich er maar weinig van aan en kijken niet op of om naar de pakweg vijftig mensen op de tweehonderdvijftig meter lange brug.
Als er dan eentje gromt is het meer geeuwen dan proberen de toeschouwers te imponeren.
Veel bewegen doen ze niet, water in, water uit en daar heb je het mee gehad.
Na de brug raken we een beetje van de goede weg af en rijden een uur of wat door kleine dorpjes over smalle bergweggetjes tot aan Puntarenas. Daar willen we de ferry nemen naar Península de Nicoya zoals het schiereiland aan de overkant heet. De ferry vertrekt om twee uur en wij rijden iets voor half een Puntarenas binnen. Mooi getimed toch, de boot ligt al op ons te wachten.
De ferry brengt ons over een rustige zee in vijf kwartier naar de overzijde van de golf van Nicoya. Daar ligt het plaatsje Paquera waar we aan land gaan. Ons doel voor vandaag is Montezuma, vijfenveertig kilometer verderop. Eenmaal daar aangekomen blijkt het een soort hippiedorp aan het strand te zijn. Compleet met veel te bruine surfdudes, bikinibabes en rasta's. Er tussendoor loopt een enkele verdwaasde pensionado. Montezuma? Montefuma zal je bedoelen!
Het is hier beredruk en we nemen niet de moeite om een onderkomen in dit dorpje te zoeken. We vluchten de weg terug richting binnenland naar Cóbano en hebben bij de tweede poging al beet. Casitas Sollevante Boutique Hotel heet het hier, een verzameling huisjes op een heuvel rond een soort infinity pool die uitkijken over de oceaan. Heerlijk luxe en relaxed hier, geen hippie te bekennen. Het is al vijf uur in de middag, maar we zijn tevreden dat het ons gelukt is zo'n heerlijk plekje te vinden.
Links is "ons" huisje.
26 Januari: vlakbij Montezuma
Het is onze zevende dag in Costa Rica en ook nog eens zondag. Dus wat doe je dan? Lekker een dag genieten van de zon in- en naast het zwembad. We zijn nog te lui om te gaan lunchen en stillen de honger met koekjes.
Pas tegen een uur of half vijf dalen we weer af naar Montezuma beach om op tijd te zijn voor het happy hour en daarna te gaan eten. Om half acht zijn we weer boven en drinken, al sterren kijkend, het laatste restje wijn op. Heerlijk zo'n dag!
