9 Maart: Düsternbrook
We laten de sauberkeit van Orange House achter ons en rijden met een flinke vaart over een prima asfaltweg richting Windhoek, driehonderdenvijftig kilometer verderop. Klokslag twaalf uur hebben we ruim driehonderd kilometer gereden en staan we bij de afslag naar Düsternbrook. De achttien resterende kilometers vanaf de afslag blijken wederom een beproeving. De Etios trekt het maar net door grind- en zandweggetjes met grote gaten. Af en toe moet hij tot zijn knieën door het water.
Dan zijn we er. Het is hier schitterend. Na enig onderhandelen over de prijs krijgen we een luxe kamer in het Felsenhaus, bovenop een heuvel met uitzicht over de rivier. Vlak achter ons huisje is het statige herenhuis.
We hebben, net als de meeste gasten, een package met diner, ontbijt en activiteiten. Om vijf uur staat de landrover voor om ons mee te nemen op een gamedrive over het veertienduizend hectare grote grondgebied. Als eerste zien we een groepje jakhalzen die argwanend onze kant opkijken.
Ook de antilope bekijkt ons op veilige afstand.
Vlak voor- en tijdens de gamedrive krijgen we de eerste regen van onze reis. Niet alleen dat, maar ook onweer. Het koelt wel lekker af en dat was met de achtentwintig graden wel nodig.
Langs het pad staat een oude mannetjes giraffe te snacken. De giraffe en ook nog een aantal andere diersoorten zijn hier geïmporteerd. Door de omvang van het landgoed geeft het toch geen dierentuin gevoel.
Het is hier nogal bergachtig. Ideaal terrein voor de gemsbokken, waar we 's avonds bij het eten ook nog van genieten. De eigenaar heeft namelijk vorige week eentje geschoten...
Er lopen vier witte neushoorns rond waarvan we gelukkig er eentje te zien krijgen. Dit acht jaar oude exemplaar vond het nodig om zich eerst achter bosjes te verstoppen en pas na een kwartiertje klaar te staan voor de foto. Maar dan heb je ook wat!
Bij de hippo pool zijn er geen nijlpaarden te bekennen. Wel aalscholvers in een boom. Dat was het dan voor vandaag. We vonden het leuk.
Onverwacht krijgen we nog een toetje, een luipaard die ons bespied vanuit een boom langs de weg.
Het wordt al schemerig en na de foto's rijden we snel door richting lodge.
We zitten met een mannetje of vijftien aan het diner. We zijn de enige niet-Duitsers, maar houden dapper vol met Engels spreken tegen de andere gasten en Afrikaans tegen de bedienden. Eerlijk is eerlijk, es war toll heute!!!
