7 Maart: Swakopmund
We nemen afscheid van de Sossusvlei lodge en gaan na een copieus ontbijt de strijd aan met driehonderd kilometer dirt road. Onderweg varieert het landschap enorm. Van woestijn tot bergen, eindeloze vlaktes met geel zand en hier en daar een struikje. Na twee uur passeren we de Steenbokskeerkring en stoppen vlak daarna in de Gaub pass. De wilde paarden schrikken van ons en maken zich uit de voeten.
We vinden een heerlijk plekje in de schaduw van een boom om ons autootje te parkeren.
De volgende stop is de 527 meter hoge Vogelfederberg, de "Ayers rock" van Namibië. Hierna is het nog een kleine honderd kilometer tot Swakopmund. We zijn er bijna!
Om kwart voor twee arriveren we bij de lodge, het oer Duitse en helaas inmiddels
ter ziele gegane
Orange House. De sfeer van dit stadje is Duits en de lodge past daar prima in.
Maar is het nu (kopie van) een Duitse badplaats aan de Oostzee met palmen waar ineens een boot
vol Afrikaanse vluchtelingen is gestrand? Of is het Las Vegas rond begin
twintigste eeuw aan de Atlantische oceaan? Wellicht een Duits dorpje waar de
inwoners moedig stand houden tegen de oprukkende autochtone bevolking?
Na een uurtje uitblazen gaan we zelf proberen er achter te komen en wandelen langs de boulevard richting het kleine centrum. De zee is onstuimig en zit vol met vis.
We naderen het centrum waar ook blanke nonnetjes op de boulevard flaneren.
Zij denken kennelijk nog steeds dat het hartje winter is aan de Oostzee. De rest van de mensen loopt hier in t-shirt en slippers rond.
Popeye tuurt de boulevard af waar Olive blijft.
Wat sfeerbeelden uit de jugendstilperiode toen het stadje werd gesticht. De vuurtoren.
Het bezirksgericht (kantongerechtsgebouw) uit 1901.
Die kirche waar net een Zuid Afrikaans stel in de echt wordt verbonden.
Do ist der bahnhof.
Atlas torst de wereldbol.
Huh een Starbucks? Oh nee, toch niet. Het logo heeft in ieder geval dezelfde vorm en kleurstelling.
We gaan na de stadswandeling eten in de locale favoriet aan het strand, The Tug. Die beloven "delicious meals, unforgettable ambience" en maken dat helemaal waar. Daarna is drie kilometer teruglopen best wel een eind...
