17 Maart: Beaufort West
We proberen zoveel mogelijk wegen te volgen die we nog niet eerder hebben gereden en plaatsen te bezoeken waar we de afgelopen jaren nog niet zijn geweest. Soms is dat onvermijdelijk. Zo komen we langs Matjiesfontein waar we tien jaar geleden ook zijn gestopt. Het ligt er nog net zo bij als toen, een soort Volendam midden in de verlaten Karoo.
We gaan, net als toen, voor koffie met scones in de coffeeshop. De Engelse dubbeldekker staat er ook nog steeds.
Het Lord Milner hotel straalt nog altijd vergane glorie uit.
Daarna rijden we naar Beaufort West, een kleine vierhonderd kilometer verderop. Dit is de oudste stad in de Karoo, gesticht in 1818. De hoofdstraat is tevens de N1, de belangrijkste doorvoerroute van Kaapstad naar Johannesburg. De oude gebouwen aan de hoofdstraat lijden, evenals de bevolking, onder de vrachtwagens die de hele dag door de straat denderen.
De mooiste kerk is de Anglicaanse kerk uit 1855. Hij ligt er prachtig bij in het zonnetje.
Hier is de kerk nogmaals met nu op de voorgrond het Beaufort West museum. Daar hangen de trofeeën van de belangrijkste zoon die deze stad heeft voortgebracht, Christiaan Barnard. Hij is de cardioloog die als eerste ter wereld een harttransplantatie heeft verricht.
We stoppen bij een paar lodges maar die blijken allen vol te zijn. Dan maar de stad uit waar even ten noorden een lodge die in de greenwood guide staat, Lemoenfontein.
Wat een prachtige lodge is dit en ze hebben plek voor ons. Na enig pingelen krijgen we het ontbijt gratis. We hebben een heerlijke kamer met vrij uitzicht zover als we kunnen kijken over de Karoo en een fantastisch lekker bed.
Alles ademt hier een sfeer van oude Engelse rijkdom uit. Men is ooit in 1855 al begonnen met bouwen. De houten vloeren kraken dan ook behoorlijk. We dineren hier ook, het is ons teveel moeite om de vier kilometer vanaf het hek naar het hoofdgebouw te rijden en dan nog de stad in te gaan. Lekkere bobotie met lam en nog veel meer.
