27 Februari: Kaapstad
Hoe lang de vlucht duurt naar Kaapstad? Twee maaltijden, drie lange films, een uurtje Jiskefet hoogtepunten, Telegraaf lezen, nog wat snacken, wandelen en toiletbezoek. Oftewel elf uur.
Bij de douane zijn we snel klaar, de auto ophalen duurt wat langer. Uiteindelijk stappen we om kwart over elf het Hotel Verde binnen. Prima hotel, perfecte bedden en niet veel later liggen we te maffen.
28 Februari: Oudrif
De GPS van de Ipad verdomt het, de afslag naar de N7 hebben we nooit gezien. In plaats van direct naar het noorden stuntelen we kilometers lang door de buitenwijken van Kaapstad. Na flink wat gevloek belanden we toch nog op de N7 en karren noordwaarts. Bij Clanwilliam verlaten we de N7 en na een kilometer of tien houdt het asfalt op. Vanaf hier is het verder over een dirt road. De weg wordt almaar slechter en een aantal keren moet Mar de auto uit om een hek te openen. Klokslag één uur in de middag rijden we het erf van Oudrif op.
Het is hier prachtig. Ruige bergen en in de wijde omtrek niemand te bekennen. Deze lodge is all-inclusive en dat kan ook moeilijk anders. Een uur na aankomst schuiven we aan voor de lunch. Paar biertjes vooraf en wat wijntjes bij de lunch zorgen ervoor dat we licht rozig naar de Doring rivier struinen en aan de oever neerploffen.
Peet heeft het helemaal naar zijn zin in de rivier.
Vanaf de rivier kan je ons volkomen verantwoord eco huisje zien liggen. Het dak is van strobalen met daarop een laag klei. Isoleert prima, binnen is het een stuk koeler dan buiten. En dat komt goed uit vanwege de hittegolf die hier aanzwelt.
Mar in de avondzon.
1 maart: Naries
Helaas blijven we maar één dag in Oudrif. Meestal denken we pas na dagen eraan om een foto van de huurauto te maken. Nu zijn we er sneller bij, voor we vertrekken naar Naries.
Ons karretje is een Toyota Etios, 1,5. Dit model zit in het segment van de Ford Fiesta en is in Nederland niet verkrijgbaar. Hij heeft weinig luxe, een kleine kofferbak, maar is pittig genoeg.
De weg naar Naries begint met tweeënvijftig kilometer dirt road. Nadat dit stuk achter de rug is zijn we dirt roads voor vandaag tamelijk zat. Eenmaal terug op de N7 kan het gas er op en zweeft de teller rond de honderdendertig kilometer. Na tweehonderd kilometer, bij Kamieskroon, gaan we de weg af om een bakkie te drinken. Waar we dan terechtkomen? Praise the Lord! Overal hangen en staan Godvruchtige teksten in en rond deze coffeeshop. Neemt u plaats!
Er hangt ook buiten een bord in het Afrikaans. Het is echt iets voor ons Hollanders die altijd zeuren over het weer. Lees het maar eens langzaam hardop.
Zo tegen een uur of twee rijden we het erf van Naries op. Alles is hier even luxe en schitterend. Een mooi, oud gebouw in de Cape Dutch stijl, met o.m. stalen ramen. De kamer heeft een giga bed en een uitzicht om te zoenen.
Vanuit ons raam aan het voeteneind van het bed kan je kilometers ver kijken!!!
Wij hebben een kamer in het Manor house. Verderop op het terrein staan ook nog deze "mountain suites". Ze hebben er hun best op gedaan om ze naadloos in de natuur te integreren. Erg fraai! Wel iets prijziger dan onze prachtige kamer.
De rest van de dag besteden we met luieren aan het zwembadje, beetje wandelen en aperitieven op ons terras. Klokslag zeven uur moeten we ons melden voor het diner. Nou, dat mag er zijn! Gerookte forel, lamsrackjes om te zuigen en chocoladetaart. Alles weggespoeld met een fles "a few good men" chardonnay uit, waar anders dan, de Riebeek Cellars. Niks mis met Naries...
