25 Oktober: Nosy Sakatia

De dag begint weer met zo'n prachtige wolkenlucht.

De meisjes uit het dorp staan op hun dooie gemakje minuscule visjes uit het water te halen met een sleepnetje.

We zouden bijna vergeten om ons onderkomen voor te stellen. Achtereenvolgens de villa met keuken en terras, links de slaapkamer en de slaapkamer van binnen.

Vandaag de laatste duik, vlak voor de deur. Deze vis die het hazenpad kiest als Peet in de buurt komt is zeer giftig. Raak een lionfish (koraalduivel in het Nederlands) maar niet aan...

Ook deze krab zoekt een goed heenkomen.

Dit lijkt meer op een knuffel die in de oceaan is geworpen, maar het is toch echt een zeestersoort, de vijfarmige zeester.

Eindelijk zien we er eentje, een karetschildpad. Deze is een kleine meter groot en zwemt relaxt door het warme (29°C) water. Dit is een met uitsterven bedreigde schildpadsoort.

Een blauw gespikkelde pijlstaartrog die verstoppertje speelt. 

Hieronder twee verschillende soorten papagaaivissen.

Dit is een heel speciaal soort zeepaardje. Jack, de divemaster die alle dieren bij naam kent, kan hem niet thuisbrengen. Een nieuwe soort???? Zijn ogen zitten onderop.

26 Oktober: Nosy Sakatia

Vandaag is het onze laatste dag in Madagaskar.
Omdat we vanavond vliegen zit een duik er niet meer in. Er kan nog wel gesnorkeld worden. Jacques geeft Peet een lift met de boot naar het begin van het rif. Terugzwemmend over de wondere wereld kan je foto's blijven maken van allemaal verschillende soorten koraaljuffertjes.

Na een dik uur snorkelen is het wel genoeg. Ondertussen heeft Mar ook niet stil gezeten en is zowaar de heuvel achter de lodge opgelopen voor een overzichtsfoto. Het meest rechter rode dak is onze slaapkamer.

Om een uur of vier is het dan zover en vertrekken we richting huis. Eerst een boottochtje van een kwartier. Sakatia Lodge heeft een eigen boot, de locals zijn aangewezen op de veerpont.

Hierna volgt een taxirit van vijfendertig kilometer naar Nosy Be airport. Vroeger werd er vanaf daar rechtstreeks naar Parijs gevlogen, maar de luchthaven voldoet niet (meer) aan de Europese eisen.

De security is hier wat minder streng dan elders. Er is wel een detectiepoort, maar of ie werkt... Waarschijnlijk niet, iemand heeft zijn Nokia in het stopcontact van het poortje gestopt!

Via Mahajanga landen we om een uur of negen op het vliegveld van Tana.

27 Oktober: Naar huis

De vlucht van Madagaskar naar Parijs wordt uitgevoerd door Air France. De veiligheidsmaatregelen hier zijn compleet tegenovergesteld aan die van Nosy Be. Na de gebruikelijke vier keer paspoort tonen en alles uit de handbagage door de scanner zijn we er nog niet.
De handbagage wordt op de runway voordat we het vliegtuig in mogen nogmaals uitgeplozen en we worden weer gefouilleerd. Dat levert uiteraard vertraging op zodat we pas om twee uur 's nachts pas vertrekken.

In totaal zijn we vijfentwintig uur bezig voor de sleutel in de voordeur kan worden gestopt. We zijn weer thuis!